x

x

vrijdag 17 april 2015

t' Is weer voorbij die mooie zomer...

Elk jaar opnieuw kijken we er allemaal e-norm naar uit: België. Onze familie en vrienden terugzien, in levenden lijve. Belgische frietjes, pensen, witloof en ander lekkers eten. Geen overgetaxeerde wijnen of bieren, alles gewoon betaalbaar. Eens een lange broek en een trui aantrekken. Fietsen. Op meiden-weekend gaan. Pretparken bezoeken. Snuisteren in de kringloopwinkel. Jaarlijkse vakantie met onze vrienden. Belgische expat-vrienden terugzien. En ga zo maar door. Veel aangenaams stond ons te wachten... en ondertussen... ligt het al weer ver achter ons!

Wat zijn we elke keer blij als we nichtjes Kaat en Emma en neefje Arno terug zien! Nu missen we hen alweer suuuuuper hard!

Belgisch voetbal kijken met oma en opa. Go Belgium Go!

Emma, vriendinnetje uit (jawel) de eerste kleuterklas in België. Ze zijn nog steeds beste vriendjes!


Luna, ook een beste vriendinnetje uit de eerste kleuterklas, nog steeds is het 'dik aan' tussen hen.

jeugdvriend Dennis, ook nu nog grote liefde

weekly gathering met 'de metvrawe'

Met Pablo, vriendje uit Delhi

De jeugd uit Delhi. Die nu zowat overal ter wereld te vinden is: KL, Singapore, Emiraten, België, Australië,...

En hier de ook de oudere jeugd erbij. :-) Altijd een blij weerzien!

Heerlijk genieten... met kinderchampagne in het bubbelbad!

Prinsesje spelen met Emma

elfentuintjes maken met Kaat

Ook een van de klassiekers voor de kids: uit wandelen gaan met de hondjes van tante Sonja

Gezellig samen zijn met meme. Daar genieten we van!

We genieten van de bezoekjes die we brengen aan bomma. Ondertussen woont zij niet meer thuis en werd een van haar ergste nachtmerries werkelijkheid. Ze leeft sinds vorige week in het rustoord. Ze woont er in een kamer om de eerste verdieping met zicht op het schooltje waar ik vroeger naartoe ging.


donderdag 13 november 2014

Sacochen en bijgeloof


Aanvankelijk dacht ik dat de Chinezen hier hun hondje mee op restaurant namen. En dat die dan mocht rusten in een mandje.

Maar neen. Toch niet.

In het mandje leggen de dames hun handtas!

Enerzijds omdat ze gek zijn op dure sacochen. Van Louis Vuitton of Chanel, van Miu Miu of Longchamp,... Het verkoopt hier allemaal als zoete broodjes. En zo'n duur ding, dat wil je niet zo maar op de grond zetten natuurlijk.
Er wordt vervolgens ook een doekje over gelegd zodat er geen eten op de handtas kan vallen.

Anderzijds zou je volgens het bijgeloof je handtas niet op de grond mogen zetten, omdat hij anders 'je geld niet zou kunnen bijhouden'.

Wat je hier naast het mandje nog vaak ziet, is een haakje dat ze aan de tafel hangen en waar ze vervolgens hun dure sacoche aan ophangen.


Leven met nen dure sacoche... ni gemakkelijk...

dinsdag 11 november 2014

Georgetown, Penang (deel 2)

Onze tweede dag in Georgetown begon zonnig, maar eindigde ook in de regen. Het kon ons niet deren, we huurden wederom de twee tandems en trokken er op uit.

 de wellicht meest kleurrijke straat in Georgetown: Jalan Kek Chan

 En net nu scheen de zon... kon geen toeval zijn!

 tegelmozaïek

zicht vanuit de andere richting

Op de muur van een café in Jalan Burma. Ik kon niet vinden van welke hand deze is.

Deze is er vlakbij. Ook van een onbekende.

random straatje met oude shophouses

De kinderen moesten nog op zoek naar een gouden boeddha. Onderweg moesten we even schuilen, maar nadien vonden we hem in de Birmese tempel.


Een voorsmaakje voor onze reis volgende maand. De Dhamikarama Burmese Temple. 
Hij huist een gigantische gouden boeddha-beeld.
Het oudste deel van de tempel werd gebouwd in 1803.

Aan de overkant ligt de very kitchy Thaise tempel uit 1900. Hier zie je een gigantische slapende boeddha van zo'n 60 meter lang. Het stuk land was eerst in handen van de Verenigde Oost-Indische Compagnie en werd daarna aan de locals toegekend.


 Overal doen we gezellig mee aan de offer-rituelen. 
Hier konden de kinderen een blaadje bladgoud op een boeddhabeeld naar keuze kleven.


Deze muurschildering stelt een traditionele Chinese processie voor. Ze werd door de kunstenaars van ASA aangebracht. We konden jammer genoeg het terrein niet op om het van dichtbij te bekijken.

'Childhood' of 'I want pau' in Armenian Street Ghaut op de muur van een pastry shop stelt twee kinderen voor die naar de buns baskets achterop de fiets reiken. Het schilderij is van de hand van WK Setor die een vriend is van de eigenaar van de pastry shop. De afgebeelde kinderen zijn die van de eigenaar.

Een mens zou er niets vermoedend voorbij rijden. Maar achter de art deco-gevel van de Hin Company Bus Depot op Jalan Gurdwara vindt je in de achterliggende ruïnes nog meer prachtige kunst. Het betreft een tijdelijke solo-exhibition van Zacharevic onder de titel 'art is rubbish / rubbish is art'.

 'Flipping Girl'

 'Boys with Cones'

 'Boys in a boat'


 Deze Lego-mannetjes staan er nu een beetje bizar bij, maar eigenlijk stelden ze vooraf een mevrouwtje voor dat weldra de hoek om zal wandelen. Daar staat haar de onaangename verrassing van de overvaller te wachten. Het zwarte, boze Lego-boefje met een mes in zijn hand.
Zacharevic verwijst met dit thema naar de realiteit in vele Maleisische steden.  Hij werd met een muurschildering ervan 'the talk of the town' in Johore.
Ook hier in Kuala Lumpur heb je veel zogenoemde 'snatch thieves' die op je rugzak of handtas uit zijn. Ze gaan redelijk agressief te werk. Vaak hebben ze een mes bij en snijden in je arm of hand als je weerwerk zou bieden.

Zo zag het er dus uit... Deze foto kan je hier nog vinden.

'Boy under the rainbow' van Zacharevic

 Nog één van de vele metalen sculpturen waarover ik hier al sprak. Deze heet 'One leg kicks all' en staat in Muntri Street. Hij is gebaseerd op een cartoon van Tang Mun Kian.
De dame stelt een huishoudster voor zoals ze die hier vroeger kenden. Ze kwamen meestal vanuit de Chinese provincie Guangdong. Ze droegen een witte blouse en een zwarte lange broek. Aangezien ze zowat het hele huishouden draaiende moesten houden, noemden zij zichzelf 'Yat Keok Tet' wat Kantonees is voor 'one leg kicks all'.

 Je ziet ze niet zo veel meer, maar ze rijden er nog wel rond. De trishaws. Verschil met de rickshaws van Delhi is dat je hier vooraan zit. Best wel leuk om op die manier aan sightseeing te doen.

 Ik kon niet vinden van wiens hand deze balancerende ballerina is.

De naam van de straat waar ons guesthouse was. Daar word je toch meteen vrolijk van?

's Avonds hebben we o-ver-heer-lijk gegeten in Kebaya. Het restaurant van hotel Seven Terraces.
Lokale keuken verfijnd door gebruik te maken van de Franse kooktechnieken. Delicious!


Nee nee, ik ben geen grotere drinker dan mijne man. Hij zou de week nadien deelnemen aan de KL Standerd Chartered marathon. Die hij knap uitliep overigens! In ietsje meer dan 5 uur. Jawel! Maar dus, moest ik alleen een glaasje wijn drinken...

De volgende dag brachten we een bezoek aan één van de musea van Georgetown.


nu dus een museum, restaurant en luxe-hotel
voordien het prachtige huis van een rijke zakenman Cheong Fatt Tze
De film 'Anna and the King' met Jodie Foster werd onder meer hier gedraaid.

We fietsten verder naar een prachtige Chinese buurt met tempel: Khoo Kongsi





De hele buurt van de vroegere Khoo clan is echt geweldig. De Khoo's waren rijke Chinese handelaars in de 17e eeuw in Melaka en Penang. In de 19e eeuw werd deze clan village opgericht. De clan had er zijn eigen overheid, school, welzijnsorganisaties enz. In 1906 werd de tempel gebouwd. Toen was de clan op het toppunt van zijn rijkdom.
Ze zijn de oude huizen rondom de tempel aan het renoveren. Binnen enkele maanden zullen toeristen er kunnen verblijven. het belooft echt een prachtige plek te worden!

 random deur

 random geveltje

random straatje

Aan alles komt een eind. Ook aan ons bezoek aan Georgetown. We zullen er zeker nog een keertje naartoe gaan. 't Was echt super gezellig!


Reisinfo:
We verbleven in het zeer basic guesthouse The 80's Guesthouse. Een nieuwe guesthouse maar verwacht geen toilet of badkamer op je kamer! Ook een uitgebreid ontbijtbuffet zal je hier niet vinden. Maar er zijn voldoende ontbijt-mogelijkheden in de stad. Breng ook oordoppen mee.
We aten zoals gezegd heel lekker bij Kebaya in het mooie hotel Seven Terraces. Ze serveerden ons de Maleisische klassiekers met stijl en subtiliteit. Heerlijk!
Onze fietsen huurden we bij Love Bikes in Love street, recht tegenover ons guesthouse. Maar je kan overal in het historische centrum fietsen huren. Allerlei soorten zelfs: tandems, gocarts,...