We zijn er bij-na, we zijn er bij-na...

Nog zes keer slapen en mama vliegt met haar kids naar België. Al hebben we er een dubbel gevoel bij want we moeten papa hier alleen achter laten. Toegegeven, we kijken er wel naar uit om familie en vrienden terug te zien!

De laatste tijd is het erg warm geweest. Sam gaat al een tijdje niet meer naar school aangezien de Indische schooltjes grote vakantie hebben. Het is echter heel moeilijk om haar, binnen in huis, te blijven entertainen. 'Mama wat gaan we nu doen?', 'Ik weet het ook niet meer, Sam'. Knutselen, spelen op de WII, met de poppen spelen, bouwen met Duplo-blokken, een puzzel maken, een filmpje kijken, helpen in de keuken, spelen met het poppenhuis, met de Barbies of My Little Pony,... Niets kan mijn kinderen nog voldoende boeien. We kijken er dan ook naar uit om naar België te komen en activiteiten buitenshuis te kunnen ondernemen. Gewoon een wandelingetje maken naar de speeltuin, samen fietsen, een bezoek brengen aan een speeltuin,... het zijn zaken waar we nu echt van dromen.

In een poging om Sam toch een beetje te entertainen, schreef ik haar in voor een 'verhalen en knutselsessie' bij 'The Reading Caterpillar'. Dit zijn twee zeer gemotiveerde Indische dames die met volle overgave en veel engagement deze sessies organiseren. Ze lezen allerhande verhaaltjes voor die passen in een bepaald thema en daarna wordt dit creatief omgezet. Het onderwerp van deze sessie was 'Me'. Sam vond het heel erg leuk en dus was mama ook tevreden. Ik verschoot er trouwens van hoe goed Sam de Engelse verhaaltjes al begrijpt!




Roos leerde de afgelopen weken zwemmen. Ik had haar ingeschreven voor zwemlessen op de Amerikaanse compound en ze deed het verbazend goed. Ik had nooit gedacht dat ze na 5 zwemlessen al zo goed zou zwemmen. Jammer genoeg wou ze de laatste keren niet meer deelnemen. Ik weet niet waarom. Het is in elk geval erg jammer!




Het einde van het schooljaar is ook voor Roos in zicht. Op 18 juni heeft ze haar laatste schooldag. Ondertussen vond hun tweetalig eindejaarsspektakel 'Peau d'âne' plaats. Dit is een beetje een Assepoester-achtig verhaal. Roos was ziek en had koorts, maar we lieten haar toch deelnemen. Ze had er zich zo ontzettend hard op verheugd, we konden het haar niet ontnemen. En wat deed ze het goed. Op het einde, op de tunes van 'I'm a Barbie girl' stal ze zelfs de show en kreeg ze de hele zaal aan het lachen! Een echt showbeest is ze, maar dat wisten we al wel langer...







We willen jullie ten slotte dit prachtige natuurschoon niet onthouden. Eerst en vooral de bloesems van de amaldas, een boom die bij ons op de oprit staat:



Vervolgens de 'stam' van de banyan tree. Het is een boom met een soort van 'luchtwortels' waarvan er een gigantisch grillig exemplaar voor de residentie van de ambassadeur staat:



Tot binnenkort allemaaaaal! See you soon!