Gurgaon: male passengers beaten-up in metro
De metro heeft compartimenten waar enkel vrouwen in mogen reizen. Wat kan er met een man gebeuren die zich toch in dit compartiment vol oestrogenen durft te wagen? Dit!
x
dinsdag 30 november 2010
maandag 29 november 2010
Uitstap naar Jaipur (deel 1)
Donderdagochtend vertrokken we per auto richting Jaipur. We hadden beslist dat Jochen zelf zou rijden, kwestie van een beetje meer 'onder ons' te zijn. Met onze chauffeur op vakantie gaan, geeft ons toch een minder vrij gevoel. Al is zelf rijden niet zonder gevaar. Jongens jongens, wat kom je in India toch niet allemaal tegen op de weg die zou moeten doorgaan voor autoweg! Olifanten,
kamelen,
koeien,
overvolle en slecht geladen vrachtwagens en bussen,
geparkeerde voertuigen, fietsers, voetgangers,... Verder stond er zowat over de ganse lengte van de autostrade 'men at work' en 'inconvenience regretted'. Ook kom je af en toe een dorp tegen, waar er dan een weg gewoon de autoweg kruist (!). Dit zorgt voor letterlijke monsterfiles.
Om een lang verhaal kort te maken. De afstand Delhi - Jaipur is ongeveer 260 km maar we hebben er een dikke 6 uur over gereden!
Onderweg stopten we in Amber, vooral gekend voor het Amber Fort. Het is een fortpaleis gelegen op een heuvelrug met een mooi uitzicht over het Maotameer. Amber was aanvankelijk de hoofdstad van het vorstendom Jaipur maar het kon het groeiende bevolkingsaantal niet slikken. Je kan de grandeur vanaf de 16de eeuw er nog steeds zien.
We waren het even vergeten maar moesten er maar snel weer aan wennen, Indiërs vinden blanke kinderen nog steeds een attractie!
Nadien brachten we een bezoek aan het 'Anokhi Museum of Hand Printing'. Niet super-spektaculair maar de kinderen kregen er een demonstratie hand-block-printing. Met houten stempels en textielverf worden stoffen prachtig bestempeld volgens aloude tradities. Deze regio is het Mekka van de block-printing. Roos bedrukte haar witte T-shirt dat ze op dat moment droeg. Haar dag kon niet meer stuk!
Onze volgende halte was de Jal Mahal (het waterpaleis). Dit paleis werd door Singh I gebouwd in de 18de eeuw naar het voorbeeld van het Lake Palace in Udaipur. Het paleis wordt in het nattere seizoen door het water van de moessonregens volledig omsingeld en levert zo een prachtig plaatje op.
En dan op naar ons 19de eeuwse hotel in Jaipur, Alsisar Haveli. Alweer een prachtig bouwwerk met mooi versierde kamers en een prachtige tuin. Jammer dat het te koud was om te zwemmen want het zwembad zag er aantrekkelijk uit.
Na het avondeten konden onze twee meiden nog een Rajasthaans poppenspel aanschouwen.
Vervolgens legden we hen in bed, lazen nog een beetje in onze reisgidsen en gingen dan ook zelf slapen.
De volgende dag brachten we een bezoek aan OpusIII Foundation. Meer info kan je vinden op www.opusiii.be. Opusiii bestaat uit twee VZW's. Concreet voorzien zij in schooltjes, medische zorgen en een microfinancieringsproject dat werk biedt aan een heel aantal Indische vrouwen. Zelf hebben we er een foster-kindje, Tannu. Ze sprak enkel Hindi dus we konden niet rechtstreeks met haar communiceren, wat wel jammer was. Maar ik moet zeggen dat het me echt wel wat deed om haar in levenden lijve te kunnen ontmoeten.
Roos trok haar ogen open. Ze kon er ook niet van over dat de kindjes op school overnachten. Ook voor mezelf was het erg confronterend om te zien in wat voor een armoede en onhygiëne veel mensen nog steeds moeten leven.
We werden rondgeleid door twee ontzettend aardige mannen. Overal werden we hartelijk verwelkomd door de kinderen. Grappig was, dat ze niet goed wisten of ze 'm'am' of 'sir' tegen me moesten zeggen... een vrouw die een broek draagt, bracht hen blijkbaar nogal in de war!
Het is knap om het resultaat van de moed en de inzet van de Belgische initiatiefnemers te zien. Hoedje af!
Die namiddag gingen we naar het City Palace Museum, een mengeling van Mogol- en rajputarchitectuur.
En vervolgens Jantar Mantar. Maar de foto's en het relaas daarvan zijn voor in deel 2. Wordt vervolgd!
kamelen,
koeien,
overvolle en slecht geladen vrachtwagens en bussen,
geparkeerde voertuigen, fietsers, voetgangers,... Verder stond er zowat over de ganse lengte van de autostrade 'men at work' en 'inconvenience regretted'. Ook kom je af en toe een dorp tegen, waar er dan een weg gewoon de autoweg kruist (!). Dit zorgt voor letterlijke monsterfiles.
Om een lang verhaal kort te maken. De afstand Delhi - Jaipur is ongeveer 260 km maar we hebben er een dikke 6 uur over gereden!
Onderweg stopten we in Amber, vooral gekend voor het Amber Fort. Het is een fortpaleis gelegen op een heuvelrug met een mooi uitzicht over het Maotameer. Amber was aanvankelijk de hoofdstad van het vorstendom Jaipur maar het kon het groeiende bevolkingsaantal niet slikken. Je kan de grandeur vanaf de 16de eeuw er nog steeds zien.
We waren het even vergeten maar moesten er maar snel weer aan wennen, Indiërs vinden blanke kinderen nog steeds een attractie!
Nadien brachten we een bezoek aan het 'Anokhi Museum of Hand Printing'. Niet super-spektaculair maar de kinderen kregen er een demonstratie hand-block-printing. Met houten stempels en textielverf worden stoffen prachtig bestempeld volgens aloude tradities. Deze regio is het Mekka van de block-printing. Roos bedrukte haar witte T-shirt dat ze op dat moment droeg. Haar dag kon niet meer stuk!
Onze volgende halte was de Jal Mahal (het waterpaleis). Dit paleis werd door Singh I gebouwd in de 18de eeuw naar het voorbeeld van het Lake Palace in Udaipur. Het paleis wordt in het nattere seizoen door het water van de moessonregens volledig omsingeld en levert zo een prachtig plaatje op.
En dan op naar ons 19de eeuwse hotel in Jaipur, Alsisar Haveli. Alweer een prachtig bouwwerk met mooi versierde kamers en een prachtige tuin. Jammer dat het te koud was om te zwemmen want het zwembad zag er aantrekkelijk uit.
Na het avondeten konden onze twee meiden nog een Rajasthaans poppenspel aanschouwen.
Vervolgens legden we hen in bed, lazen nog een beetje in onze reisgidsen en gingen dan ook zelf slapen.
De volgende dag brachten we een bezoek aan OpusIII Foundation. Meer info kan je vinden op www.opusiii.be. Opusiii bestaat uit twee VZW's. Concreet voorzien zij in schooltjes, medische zorgen en een microfinancieringsproject dat werk biedt aan een heel aantal Indische vrouwen. Zelf hebben we er een foster-kindje, Tannu. Ze sprak enkel Hindi dus we konden niet rechtstreeks met haar communiceren, wat wel jammer was. Maar ik moet zeggen dat het me echt wel wat deed om haar in levenden lijve te kunnen ontmoeten.
Roos trok haar ogen open. Ze kon er ook niet van over dat de kindjes op school overnachten. Ook voor mezelf was het erg confronterend om te zien in wat voor een armoede en onhygiëne veel mensen nog steeds moeten leven.
We werden rondgeleid door twee ontzettend aardige mannen. Overal werden we hartelijk verwelkomd door de kinderen. Grappig was, dat ze niet goed wisten of ze 'm'am' of 'sir' tegen me moesten zeggen... een vrouw die een broek draagt, bracht hen blijkbaar nogal in de war!
Het is knap om het resultaat van de moed en de inzet van de Belgische initiatiefnemers te zien. Hoedje af!
Die namiddag gingen we naar het City Palace Museum, een mengeling van Mogol- en rajputarchitectuur.
En vervolgens Jantar Mantar. Maar de foto's en het relaas daarvan zijn voor in deel 2. Wordt vervolgd!
maandag 22 november 2010
Ook een speeltje voor Sofie?
Jochen zijn moto werd eindelijk geleverd! Gisterenavond was het zo ver. De hele dag liep hij te ijsberen en zijn geduld werd werkelijk op de proef gesteld. Maar bij het vallen van de avond konden we een licht gebrom waarnemen... het gebrom van zijn gloednieuwe oude Royal Enfield Bullet.
Let vooral op het plaatje vooraan op het spatbord. Dat is een plaatje dat vroeger als nummerplaat diende. Het kreeg de niet erg aangenaam klinkende naam 'pedestrian slicer' mee. Jeejks!
Jochen zal nog wat moeten oefenen alvorens ik mee achterop kan. Eerst en vooral blijkt het geen sinecure om het ding gestart te krijgen. Gezien het een oud exemplaar is, staat er nog geen automatische starter op. Bijkomend staan zijn versnellingen aan de rechterkant, zoals dat 'in den tijd' ook het geval was. Hij leerde rijden op een recente moto in België en dus zal ook dit wat moeten wennen. Ik kijk wel uit naar ons eerste ritje samen! Misschien kan ik dan India-gewijs mijn twee kinderen onder mijn arm nemen en dan wordt papa's bike zo een 'family-bike'! Gezellig, toch?
Jochen is helemaal in de ban van de geautomatiseerde tweewielers tegenwoordig en zag in het 'atelier' waar zijn moto geassembleerd werd ook een leuk speeltje voor mij staan, old-timer scooters Lambretta en Vespa.
Wat denk je? Doen? :-)
Let vooral op het plaatje vooraan op het spatbord. Dat is een plaatje dat vroeger als nummerplaat diende. Het kreeg de niet erg aangenaam klinkende naam 'pedestrian slicer' mee. Jeejks!
Jochen zal nog wat moeten oefenen alvorens ik mee achterop kan. Eerst en vooral blijkt het geen sinecure om het ding gestart te krijgen. Gezien het een oud exemplaar is, staat er nog geen automatische starter op. Bijkomend staan zijn versnellingen aan de rechterkant, zoals dat 'in den tijd' ook het geval was. Hij leerde rijden op een recente moto in België en dus zal ook dit wat moeten wennen. Ik kijk wel uit naar ons eerste ritje samen! Misschien kan ik dan India-gewijs mijn twee kinderen onder mijn arm nemen en dan wordt papa's bike zo een 'family-bike'! Gezellig, toch?
Jochen is helemaal in de ban van de geautomatiseerde tweewielers tegenwoordig en zag in het 'atelier' waar zijn moto geassembleerd werd ook een leuk speeltje voor mij staan, old-timer scooters Lambretta en Vespa.
Wat denk je? Doen? :-)
zaterdag 20 november 2010
Vuilnisverwerking
Vuilnisverwerking gebeurt als volgt in India:
Jij zet je vuilnis voor de deur. Een mannetje komt het met een kar of met zijn fiets ophalen (achterop zijn fiets hangen twee grote zakken). Vervolgens wordt het naar een meer centrale verzamelplaats gebracht en daar wordt er een dissectie op uitgevoerd. Alles wat gerecycleerd of hergebruikt kan worden, wordt gesorteerd.
Het gebeurt ook dat ze bij je vuilnis voor de deur al interesse hebben in bepaalde stukken. Zo zag Jochen eens een man rijden met achterop zijn fiets onze lege bak Westmalle! Ander voorbeeld is onze grote opruimactie op de Nederlandse school. We hadden een aantal spullen dat we toch niet meer gebruikten. Ik suggereerde dat we het misschien gewoon naast de vuilbak konden zetten opdat kindjes het speelgoed zouden kunnen meenemen... binnen het uur was alles weg!
Jij zet je vuilnis voor de deur. Een mannetje komt het met een kar of met zijn fiets ophalen (achterop zijn fiets hangen twee grote zakken). Vervolgens wordt het naar een meer centrale verzamelplaats gebracht en daar wordt er een dissectie op uitgevoerd. Alles wat gerecycleerd of hergebruikt kan worden, wordt gesorteerd.
Het gebeurt ook dat ze bij je vuilnis voor de deur al interesse hebben in bepaalde stukken. Zo zag Jochen eens een man rijden met achterop zijn fiets onze lege bak Westmalle! Ander voorbeeld is onze grote opruimactie op de Nederlandse school. We hadden een aantal spullen dat we toch niet meer gebruikten. Ik suggereerde dat we het misschien gewoon naast de vuilbak konden zetten opdat kindjes het speelgoed zouden kunnen meenemen... binnen het uur was alles weg!
Jochen zijn speeltje (3)
Jochen lijkt wel een klein kind dat vol spanning wacht op de komst van Sinterklaas. Om hem te plezieren, en ook een klein beetje uit nieuwsgierigheid, ging ik mee naar een onooglijk atelier in een Delhi-achterbuurt om een kijkje te nemen naar zijn moto in wording. En ik moet toegeven, hij begint er behoorlijk moto-achtig uit te zien!
Jochen kon zijn ogen niet afhouden van onderstaand exemplaar, maar daar heb ik even mijn veto gesteld!
Dit weekend mag hij zijn speeltje ophalen. We zijn benieuwd naar het eindresultaat!
Jochen kon zijn ogen niet afhouden van onderstaand exemplaar, maar daar heb ik even mijn veto gesteld!
Dit weekend mag hij zijn speeltje ophalen. We zijn benieuwd naar het eindresultaat!
donderdag 11 november 2010
Schooluitstap
Sam zou met haar klas van de Franse school een uitstapje maken naar het railway museum. Ze vroegen aan enkele ouders om de kindjes te vergezellen en ik had me als vrijwilliger opgegeven.
Het was geweldig om te zien hoe Sam zich amuseerde met haar vriendinnetje Nio. De twee waren super-gelukkig en hadden echt dolle pret!
Het was geweldig om te zien hoe Sam zich amuseerde met haar vriendinnetje Nio. De twee waren super-gelukkig en hadden echt dolle pret!
woensdag 10 november 2010
Kruimelvlaai!
Dit weekend gingen we naar het verjaardagsfeestje van Shelby. Shelby is een kindje waaraan ik les geef en is het oudste dochtertje van Nederlandse vrienden hier in Delhi. De ouders, Bas en Henny, hadden echt een super-gezellig feestje in elkaar gebokst. Alles was er: een zwembad, een springkasteel, goochelaar, aangenaam gezelschap,...
Ze hadden ook allerlei lekkers voorzien, waaronder een overheerlijke kruimelvlaai. Deze laatste had ik al een keertje eerder geproefd bij hen thuis. Ik had ook het recept gevraagd en gekregen. Het leek me echter allemaal erg moeilijk klaar te maken en had me er nog niet aan gewaagd. Nu Jochen de taart ook proefde, vroeg hij aan Henny hoe ze die gemaakt had. Toen kwam de aap uit de mouw. Henny zei 'dat ze het receptje al aan Sofie gegeven had, had die ze dan nog niet gemaakt?'. Oeps!
Jochen zette me lichtjes onder druk en samen gingen we de uitdaging aan. Met een super-resultaat, al zeg ik het zelf!
Ze hadden ook allerlei lekkers voorzien, waaronder een overheerlijke kruimelvlaai. Deze laatste had ik al een keertje eerder geproefd bij hen thuis. Ik had ook het recept gevraagd en gekregen. Het leek me echter allemaal erg moeilijk klaar te maken en had me er nog niet aan gewaagd. Nu Jochen de taart ook proefde, vroeg hij aan Henny hoe ze die gemaakt had. Toen kwam de aap uit de mouw. Henny zei 'dat ze het receptje al aan Sofie gegeven had, had die ze dan nog niet gemaakt?'. Oeps!
Jochen zette me lichtjes onder druk en samen gingen we de uitdaging aan. Met een super-resultaat, al zeg ik het zelf!
Cultuur in 'eigen regio'
Waarom ver reizen om dingen te zien als je de culturele hoogtepunten uit je eigen omgeving nog niet ten volle exploreerde?
Onder dit motto trokken we de stad in en bezochten eerst de 'Agrasen ki baoli'. Vertaald is dit de 'trappenbron van Agrasen'. Erg indrukwekkend. Mama en papa maar ook de kinderen zelf vonden het erg verstandig om bij het afdalen van de 103 trappen 'een handje te geven'.
Toen we terug naar onze auto gingen, passeerden we een soort verbodsborden. Roos bekeek ze en vroeg: 'Papa, wat betekent dit? Dat je niet mag roken, niet mag spugen en wat is dat andere?'. Ik vond dit heel frappant. Het toont aan hoe Roos al ingeburgerd is in de Indische cultuur. Spugen is hier namelijk, jammer maar helaas, zeer gebruikelijk.
Na ons bezoek aan dit indrukwekkende bouwwerk, brachten we een picknickbezoek aan Purana Qila. Dit is het oudste fort van Delhi. We hadden lekkers gekocht in het Imperial Hotel en smulden van chocoladebroodjes, croissants en bladerdeegkoekjes. Sam kreeg weer erg veel aandacht omwille van haar blonde lokken. De Indiërs wilden met haar op de foto. Roos werd er zelfs verdrietig van, 'want waarom willen ze niet met mij op de foto?'. Tja, leg dat maar eens uit!
Onder dit motto trokken we de stad in en bezochten eerst de 'Agrasen ki baoli'. Vertaald is dit de 'trappenbron van Agrasen'. Erg indrukwekkend. Mama en papa maar ook de kinderen zelf vonden het erg verstandig om bij het afdalen van de 103 trappen 'een handje te geven'.
Toen we terug naar onze auto gingen, passeerden we een soort verbodsborden. Roos bekeek ze en vroeg: 'Papa, wat betekent dit? Dat je niet mag roken, niet mag spugen en wat is dat andere?'. Ik vond dit heel frappant. Het toont aan hoe Roos al ingeburgerd is in de Indische cultuur. Spugen is hier namelijk, jammer maar helaas, zeer gebruikelijk.
Na ons bezoek aan dit indrukwekkende bouwwerk, brachten we een picknickbezoek aan Purana Qila. Dit is het oudste fort van Delhi. We hadden lekkers gekocht in het Imperial Hotel en smulden van chocoladebroodjes, croissants en bladerdeegkoekjes. Sam kreeg weer erg veel aandacht omwille van haar blonde lokken. De Indiërs wilden met haar op de foto. Roos werd er zelfs verdrietig van, 'want waarom willen ze niet met mij op de foto?'. Tja, leg dat maar eens uit!
Abonneren op:
Posts (Atom)