x

x

maandag 27 december 2010

We wish you a Merry Christmas...




Vorige week gingen we nog gezellig op een terrasje een ijsje eten, vandaag zullen onze nieuwe gasten, Gert en Stijn, later arriveren vanuit België omwille van de smog. En dat is meestal een teken aan de wand: de winter is nu officieel daar!

Kerst vierden we op 24 en op 25 december. Op 24 met onze buren en met Peter die bij ons op bezoek is. Op 25 ook met onze buren, Peter en bijkomend nog met 2 koppels Nederlanders en hun kids. Onze kerstfeestjes waren erg gezellig, vonden hoofdzakelijk buiten plaats. Een vuurkorf voor wat warmte en lekker wat vlees op de BBQ, njam!




zondag 19 december 2010

India versus België deel 2: Kastesysteem

Officieel is discriminatie op basis van kaste in India verboden. Je merkt echter dat de wortels zo diep in de samenleving verankerd zitten, dat dit de eerstvolgende ja-rén nog niet verdwenen zal zijn.

Algemeen zijn er vier grote kastes, waartoe op zich nog heel veel subkastes behoren:
De Brahmanen: de priesterlijke en geleerde klasse;
De Kshatriya's: de strijders en de heersers;
De Vaishya's: de landbouwers en de handelaars;
De Shudra's: de burgers en de arbeiders.

Onder de categorie van Shudra's staat de groep onaanraakbaren, ook wel paria's genoemd. Zij worden als kasteloos beschouwd en noemen zichzelf dalit. Deze groep mensen doen het vuile werk van de maatschappij zoals de beerputten legen, toiletten schoonmaken, leer looien (wat op zich voor een hindoe verboden is aangezien de koe een heilig dier is) enz.

De familienaam verwijst vooral bij de hindoes meestal naar een kaste of ook wel een beroepsgroep. Het eerste dat Indiërs doen wanneer ze nieuwe mensen ontmoeten is vragen naar de familienaam alsook naar hun 'fathers name'. Aan de hand daarvan kunnen ze zich meteen ten opzichte van elkaar stratificeren. Wanneer je formulieren moet invullen dien je steevast je 'fathers name' in te vullen. Ze komen er heel wat door te weten. Onze tuinman bijvoorbeeld is een 'Ram', zoals heel veel 'Rams' tuinman zijn.

Ik was wellicht een beetje naïef door te denken dat bijvoorbeeld Namita, onze huishoudster, niet aan dit alles meedeed. Laatst echter, toen onze nieuwe chauffeur voor ons begon te werken, vroeg ze me naar zijn naam. 'Ah', zei ze, 'dan komt die uit dezelfde kaste als ik'.

Maar hoe ontmoedigend moet het zijn om in een bepaalde bijvoorbeeld lagere kaste geboren te worden en er voor jou een toekomst als kok is weggelegd, terwijl jij een goede student bent en best de intelligentie blijkt te hebben om verder te studeren? Jammer maar helaas, die carrière zit er dan wellicht niet in.

Het zou me verschrikkelijk ontmoedigen. Voor mij lijkt het of al je ambitie wordt beknot. Ik vermoed echter dat heel veel Indische mensen de ambitie hebben laten varen en zich neerlegden bij de situatie. Ze lijken er naar mijn gevoel gelaten in geworden te zijn.

vrijdag 17 december 2010

India versus België deel 1: Verkeer

Zwakke weggebruikers
Bij ons in België wordt er in het verkeer op een ultieme manier rekening gehouden met 'de zwakke weggebruiker'. Als je als autobestuurder een zebrapad nadert, dan minder je je snelheid. Het is immers best mogelijk dat er een voetganger de straat zou willen oversteken en dan is het niet meer dan normaal dat je die voetganger dat ook daadwerkelijk laat doen.
Dit is op z'n zachtst gezegd niet het geval in India. Hier geldt het recht van de sterkste. De voetganger is de zwakste, de vrachtwagen de sterkste. Het is best mogelijk dat een voetganger halfweg is op het zebrapad en gedwongen terug achteruit gaat omdat er een auto aangereden komt. Als onze chauffeur dit doet terwijl ik mee in de wagen zit, schaam ik me werkelijk dood!
Je merkt ook dat men van overheidswege weinig om voetgangers geeft. Voetpaden, als die er al zijn, liggen er erg slecht bij. Soms ben je genoodzaakt de straat op te gaan doordat 'koning boom' midden op het voetpad staat en je er niet omheen kan. Het beste voorbeeld betreft een zebrapad op Lodi Road hier in Delhi. De straat bestaat uit vier rijstroken, twee in elke rijrichting. Je loopt op het betreffende zebrapad de eerste twee rijstroken over en... stoot dan op een metalen hek! Ze hebben niet eens een opening in het hek voorzien, zodat je ook de twee volgende rijstroken te voet kan oversteken! Je ziet dan ook regelmatig mensen over schuttingen klauteren omdat ze anders gewoon niet van de ene kant naar de andere kant van de weg geraken.

Links - rechts
Wat sowieso anders is dan bij ons en ze vanuit het Britse koloniale tijdperk erfden, is het links rijden. Auto's rijden hier, net als in Engeland, op het linker baanvak. Het stuur in de wagens staat aan de rechterkant. Onder andere om deze reden, durf ik in India niet met de wagen te rijden. Ik merk dat ik soms tegenovergestelde reflexen heb, die fataal voor me zouden kunnen zijn. Als ik een tegenligger heb die dwars op me afgereden komt, zal ik reflexmatig naar rechts uitwijken. Tja, die tegenligger uiteraard ook, maar dat zou wel betekenen dat we, door mijn schuld, frontaal op elkaar zouden knallen.
Als ik te voet de straat over moet steken, ben ik altijd in de war. Naar welke kant moet ik ook alweer kijken om te zien of er een wagen, vrachtwagen, tuk tuk of gammele bus aangereden komt? Ik realiseer me telkens hoe het in me ingebakken zit om eerst naar links te kijken. Ik herinner me ook dat het er tijdens de verkeerslessen in de lagere school werd ingehamerd: 'Eerst naar links kijken, dan naar rechts en dan weer naar links kijken. Is de kust veilig? Dan kan je oversteken!'.

Chaos op de weg
In Delhi en zeker in New Delhi, waar wij wonen, valt het heel erg mee. Hier is het verkeer georganiseerd. Maar rij je Delhi uit, dan is het verkeer gelijk aan chaos. In België kan je er vanuit gaan dat er op de autowegen en autostrades enkel snelle voertuigen rijden. Af en toe kom je er een motorrijder tegen, maar zelfs dat is een uitzondering.
In India moet je op alles voorbereid zijn. Alle voertuigen kunnen mogelijkerwijs op de autostrade of op de autoweg rijden. Om maar te zwijgen van voetgangers en dieren die beslissen de baan over te steken op de meest ongelukkige ogenblikken. Ook de heilige koe ligt af en toe rustig te tukken in het midden van de autostrade. Ik vraag me dan af of die koe in kwestie suïcidaal is of gewoon een beetje houdt van risico's in het leven. In elk geval wil je ze niet doodrijden, want dan loop je het risico om voor 15 jaar achter de tralies te belanden. En geloof me, in België wil je de nor niet in maar in India blijf je daar zeker beter weg!

Op de moto
De bestuurder van de motorfiets dient een helm te dragen. Tenzij het een vrouw betreft (stel u voor dat haar haar in de war zou geraken) en tenzij het een sikh betreft (die draagt toch al een tulband?!). Je ziet regelmatig ganse gezinnen samen op de moto. Mama, papa en hun twee of zelfs drie kinderen. Niet te geloven.
Ik zag ook een keer een papa met zijn twee zoontjes op de moto. Eentje zat vooraan, eentje achteraan. Het jongetje achteraan was ongeveer 4 jaar oud (of zelfs jonger) en was aan het indommelen. Stel u voor!
Vrouwen zitten steeds in amazonezit. Hun sari wappert langs de spaken van de wielen. Ze houden zich vaak niet vast, zitten met hun handen op hun knieën of hun baby op schoot. Het ziet er zeer elegant doch gevaarlijk uit!

Gordels
Als ik het goed voorheb, is een gordel enkel verplicht voor de bestuurder. Een gordel, of die nu werkt of niet heeft geen belang. In de meeste taxis's heb je voor de rest van de inzittenden niet eens een gordel. In de meeste andere wagens wel, maar ze worden niet vaak gebruikt door onze Indische medemens. Je merkt ook dat de bestuurders het alleen maar doen 'omdat het moet'. Als de gordel stuk is, draperen ze hem netjes om hun schouder... dan is het ok voor de politieman!

zondag 12 december 2010

Sinterklaas? Santa Claus?

Vorig weekend Sinterklaas, dit weekend Santa Claus.



Leg het maar eens uit aan je wereldkinderen! 'Sinterklaas komt voor de kindjes uit België en Nederland, Santa Claus komt voor de kindjes van Amerika'. Je krijgt gegarandeerd vragen als 'En waarom komt Sinterklaas niet voor de kindjes uit India?'. Pfffff! Hadden ze geen sluitender event kunnen uitvinden?

vrijdag 10 december 2010

Verkeersborden in India

dinsdag 7 december 2010

Bom in Varanasi

Niet te geloven... het kan werkelijk altijd gebeuren hier in India. Vorig jaar waren we daar zelf nog om die avondceremonie bij te wonen.

Peuter gedood en zes toeristen gewond bij bomexplosie in India
woensdag 08 december 2010, 07u55 Bron: afp Auteur: loa

Peuter gedood en zes toeristen gewond bij bomexplosie in India
reuters



LUCKNOW - Bij een bomexplosie in de heilige hindoestad Varanasi, in de Indiase deelstaat Uttar Pradesh, is dinsdagavond een peuter omgekomen. Minstens 37 mensen raakten gewond.
Onder de gewonden zijn ook zes buitenlandse toeristen uit Frankrijk, Duitsland, Italië, Japan en Zuid-Korea.

De ontploffing deed zich voor om 18.30 uur lokale tijd (13.00 uur GMT) aan een ghat, een plaats waar je via trappen tot in de Ganges kan gaan. Op het moment van de ontploffing waren heel wat mensen samengetroept voor een religieuze ceremonie, een dagelijks ritueel in Varanasi. Er ontstond paniek, waarop heel wat mensen vertrappeld werden in de massa. Een 2-jarige peuter die op de schoot zat bij haar moeder, overleefde de explosie niet. De moeder is zwaargewond.

Een islamitische terreurbeweging zou de aanslag hebben opgeëist in een mail aan verschillende Indiase media. De autoriteiten onderzoeken de brief.

Varanasi, ook gekend onder de naam Benares, is een van de heiligste steden in India en trekt naast gelovige Indiërs ook heel veel buitenlandse toeristen. Het is niet de eerste keer dat er een aanslag is gepleegd: in 2006 kwamen bij een dubbele explosie 20 mensen om.

De autoriteiten vrezen voor nieuwe aanslagen en hebben in de grote Indiase steden zoals New Delhi en Mumbai de alarmfase uitgeroepen.

Daar wordt aan de deur geklopt...

Zondag hadden we een Sinterklaasbrunch bij Stephan (bijna 4 jaar oud), Sara en Frank thuis. Die hadden de grootouders op bezoek. Verder was er nog een gezin met 3 kindjes dat recentelijk is aangekomen in Delhi. Het eten was overheerlijk en de kindjes hebben zich goed geamuseerd.



Eerst werden er pepernoten gebakken door de kinderen zelf.


Vervolgens waren ze binnen aan het spelen toen er plots erg luid op de deur werd geklopt. Wie zou dat zijn? Gespannen liepen de kinderen naar buiten...


Zo snel dat ze zelfs voorbij de pakjes liepen! Tja, die Pieten waren wel erg vlug weggelopen want we konden hen nergens meer vinden. Maar ooooh, wat waren de kinderen euforisch toen ze de berg cadeautjes vonden!


En toen was het tijd om te kijken wat er in die pakjes zat. De Sint en zijn Pieten waren erg slim geweest. Ze hadden op elk pakje een foto gekleefd zodat de kindjes makkelijk zelf konden zien welk pak voor welk kindje bedoeld was.







Het was een super-gezellige dag en echt genieten... De kinderen waren blij... dus ook de mama's en de papa's waren blij!

En we zingen en we springen...

Nee hoor, Sinterklaas en zijn Pieten waren ons ook dit jaar niet vergeten. Zaterdag begaven al de Nederlandse en Vlaamse kindjes zich richting residentie van de Nederlandse ambassadeur, Bob Hiensch. De kinderen werden opgewarmd door de ceremoniemeester Alex. Sinterklaasliedjes weerklonken. Hoewel, veel opwarming was er niet nodig, de kids waren sowieso erg 'in the mood'.



Toen er 'hij komt eraan!' door de luidsprekers weerklonk, holde iedereen meteen naar de gate om de Sint te verwelkomen... Spannend!


Zoals de Sint zelf vertelde, was zijn paard in China onwel geworden van het eten. Daarom kwam hij dit jaar alweer per olifant. Deze was prachtig beschilderd. De Goedheiligman op zijn ouderdom op zo'n beest... Het leverde indrukwekkende taferelen op!



De pakjes kwamen samen met de Pieten, per tuk tuk.


Sam sprak de Sint meteen persoonlijk toe. 'Sinterklaas! Ik had jou nog niet gezien?! Ik heb enkele tekeningen voor jou gemaakt!'. Zonder schroom overhandigde ze hem de tekeningen die ze zorgvuldig zelf in haar rugzakje had gestopt.



Vervolgens bemachtigden Roos en Sam een plekje op de eerste rij, vlak voor de Sint. Sam keek de Sint vol bewondering aan.


Vervolgens werden de kindjes in groepjes bij Sinterklaas en zijn Pieten geroepen. Sinterklaas sprak hen, met hulp van zijn grote rode boek, één voor één toe. Sommige kindjes werden er erg verlegen van. Sam en Roos gelukkig helemaal niet. Ze genoten zichtbaar. En mama en papa dus ook.



Ons buurmeisje Liël vond het maar niets en sprong bijna letterlijk van de schoot van de Sint af, terug richting mama en papa. Schattig...


En dan was het tijd voor het uitdelen van de pakjes.



En het open maken van de pakjes! Kleine Liël kwam even inspecteren of dit wel allemaal volgens de regels van de kunst gebeurde...


Mooie liedjes duren niet lang... Het was alweer tijd om afscheid te nemen. 'Dag Sinterklaasje, daaag daaag daaag daaag...! Dankjewel en tot volgend jaar!'



woensdag 1 december 2010

Uitstap naar Jaipur (deel 2)

Tegenover het City Palace ligt Jantar Mantar. Dit is een 18de eeuws observatorium dat Singh II liet bouwen om de sterrenhemel zo nauwkeurig mogelijk te kunnen bestuderen. Hij geloofde dat deze gigantische meetinstrumenten tot nauwkeurigere resultaten zouden leiden. Er staat er ook eentje in Delhi, maar die is veel kleiner en dus minder indrukwekkend.




Vervolgens maakten we een wandeling door het oude stadscentrum langs de 'bazaars' en passeerden ook de 18de eeuwse Hawa Mahal, beter gekend als het 'Paleis der Winden'. De bouwheer was de vorst Sawai Pratab Singh. Het is een gebouw van maar één vertrek diep en bestaat vooral uit ramen en balkons. Het fungeerde dan ook als een soort tribune waarop de vrouwen van de harem ongezien naar de processies en de bezigheden in de straat konden kijken.


We aten een kids-feestmaal bij Mc Donalds en zochten nadien ons bedje op. Sam legde haar kostbare bezit, enkele zakjes ketchup, veilig naast haar. Tja, waardevolle zaken moet je beschermen, niet waar?


De volgende ochtend reden we naar het naburige stadje Sanganer. Sanganer is bekend omwille van zijn handgeschept papier en zijn blokdruktextiel. Het was allemaal niet echt voorzien op toeristen, maar we konden de ambachtslui gadeslaan terwijl ze hun werk deden. Echt de moeite waard om te zien! De stempelmakers:




de blokdrukkers:



het fixeren van de kleuren op de stoffen en het drogen van het handgeschepte papier en de textiel:




Het stadje zelf was niet heel groot, maar had enkele gezellige, kleine, weliswaar door de verf sterk vervuilde straatjes. De kindjes liepen ons continu achterna, zij hadden blijkbaar nog niet zo vaak blanke mensen gezien.



Op onze weg terug naar Jaipur, passeerden we weer een massa kamelen... geweldig hoe die beesten parmantig stappen!



Terug in onze uitvalsbasis wandelden we nog wat door de bazaars van Jaipur. We kochten een aantal souvenirs (kamelenneuspinnen, chapatitafeltje met deegrol, boeken die per kilo verkocht werden,...) en genoten van het lekkere weer.



Ergens aan een steegje kregen we van een Jaipuriaaneesmander een tip. Hij raadde ons aan langs een bepaalde draaitrap naar boven te gaan. Daar zouden we een mooi uitzicht hebben over de stad en op de Ishwar Lat, een toren die Ishwari Singh bouwde in 1749 als herinnering aan de overwinning op zijn stiefbroer Madho Singh I. Wij dus via die trap naar boven en konden inderdaad genieten van een mooi uitzicht.


We werden er aangesproken door een Indiër die in de juwelenbusiness zit. Hij was groothandelaar in juwelen met zilver en mineralen. Hij toonde ons het atelier waar de stenen geslepen werden... scarry, want 'zip' en de mannen kunnen een vinger verliezen!



De volgende ochtend verlieten we Jaipur en keerden we terug richting Delhi. We maakten een omweg via het prachtige dorpje Samode met zijn nog prachtigere Samode Palace. Dit 19de eeuwse gebouw was vroeger een paleis en is nu een hotel. Het bevat schitterende spiegelvertrekken en is een oase van rust. Het was er echt genieten.








We aten nog wat lekkers en keerden nadien terug naar Delhi. Het werd een lange en vermoeiende rit. Al was het eerste stukje, van Samode tot aan de autoweg wel echt prachtig...





Einde van een alweer erg mooie reis in het prachtige Rajasthan.