Voor dit verslag duiken we even terug in de tijd. We waren gekomen aan de heritage walk door de oude stad, een geleide avondwandeling die vake, Jochen en ik samen deden. Moeke en de kinderen bleven gezellig wat televisie kijken in 'totel'.
De wandeling startte in Magaldas ni Haveli. Dit is een prachtig, traditioneel, houten gesculpteerd gebouw van meer dan 200 jaar oud. Het bevindt zich binnen de oude stadsomwalling. Het huisvest tegenwoordig een café (zonder bier).
De wandeling eindigde bij een man die elke avond om 11 uur met een drum het sluiten van de stadspoorten bekendmaakt. De stadspoorten worden weliswaar niet meer gesloten, maar de drummersfamilie beschouwt het als hun plicht, naar Allah toe, om nog steeds elke avond muziek te spelen.
De volgende ochtend trokken we er weer met z'n allen samen op uit. We brachten opnieuw een bezoekje aan Siddi Sayad's Moskee uit 1423, nu ook met moeke en de kids erbij.
We volgden nadien dezelfde route als die van de avondwandeling. Kwestie van alles ook een keer bij voldoende daglicht te kunnen aanschouwen en het tevens te kunnen tonen aan moeke en de kinderen. Zo konden we ook meer genieten van de prachtige doch jammer genoeg erg vervallen huizen.
Onze gids had ons de stadsstructuur diets gemaakt en die zit als volgt in elkaar:
Je had vroeger de stadsomwalling. 's Ochtends werden al de toeganspoorten geopend, 's avonds werden deze opnieuw gesloten (zoals eerder gezegd, werd er terwijl op de drum gespeeld).
Binnen de stadsmuren bevinden zich een soort straatjes waar vroeger ganse families in woonden. Deze straten ging je meestal ook binnen langs een poortje en werden 'pole' genoemd. Deze poles kunnen vaak ook afgesloten worden met deurtjes. Zo kon men vroeger aan elkaar duidelijk maken dat men nood had aan een beetje privacy.
Hier zie je het naambordje van de 'Muhurat Pole'. Muhurat verwijst naar de familie die er vroeger gehuisvest was.
Een pole kan op zich bestaan uit nog een verdere opdeling:
Tegenwoordig wonen verschillende families op kleine oppervlaktes samen met elkaar. Per pole bestaan er een soort wijkcomités die allerlei activiteiten organiseren. Deze activiteiten worden aangekondigd op iets dat lijkt op een schoolbord:
Voor de stad gebouwd werd, stonden er erg veel bomen. Omdat de inwoners wilden vermijden dat de vogels samen met de bomen zouden verdwijnen, plaatsten ze overal vogelhuisjes. De mensen en dan vooral de Jains zorgen er nu nog steeds voor dat de vogels er te eten kunnen vinden.
De oude binnenstad is eerder vuil, maar wat opvalt is dat er hier niet zo heel veel elektriciteitsdraden hangen, wat wel het geval is in bijvoorbeeld Old Delhi. De Britten zorden hier namelijk voor een ondergronds elektriciteitsnetwerk. Daarnaast werd de oude stad ook voorzien van een rioleringsnet. Deze palen fungeren als verluchting:
We zetten onze weg verder richting Rani-ka-Hazira. Dit is het mausoleum van de vele koninginnen van de sultan Ahmed Shah, naar wie de stad genoemd werd. Het ligt verstopt tussen de huisjes en de kraampjes en je zou zelf het amper terugvinden.
Tegenover deze tombes, ligt de tombe van sultan Ahmed Shah zelf. 'Women not allowed', maar even door het deurgat piepen mocht wel.
Onze vakantie liep tegen zijn einde aan. We hadden nog even de tijd om wat te eten en te drinken in 'The House of MG' om vervolgens uit te checken in het hotel en onze vlieger richting Delhi te nemen.
Einde van alweer een prachtige reis!
(Wellicht bedoelden ze niet wat wij hier lezen, maar ik vond het wel grappig dat het er zo Nederlands uitziet.)
