x

x

zaterdag 25 februari 2012

Toeval... of niet?


Ik vraag me altijd af, is dit nu toeval? Of is het doordat je er net nu opmerkzaam voor bent? In elk geval stond er vandaag in The Hindu een artikel over de muurschilderingen die we enkele weekends geleden overal in Jaisalmer op de muren zagen staan. Ik dacht dat dat eerder een soort tempels waren, of godsafbeeldingen die huizen moesten 'beschermen' tegen het kwade of zo. Maar blijkbaar zijn het huwelijksuitnodigingen. In Jaisalmer schilderen ze die dus gewoon op de muren en komt er een onvoorspelbaar aantal mensen naar je huwelijksfeest. Soms zelfs een paar duizend!

Graffiti with a difference

Published: February 25, 2012 12:25 IST | Updated: February 25, 2012 12:25 IST
Shailaja Tripathi



At the entrance of almost every house is painted Lord Ganesha - the deity invoked before embarking on anything auspicious – announcing the date of the wedding and inviting one and all.


In Jaisalmer, the unique practice of painting wedding invitations on house walls continues

Caught between the expectations of the world to nurture the rich legacy and the growing aspirations of its youth to take a giant leap forward, Jaisalmer is holding on to many unique customs and traditions.

One of them is the practice of painting wedding invitations on the walls of the house. Tracing the remnants of the past, in the narrow winding streets of the Jaisalmer Fort – oldest living fort in India -- home to old havelis, exquisite stonework and a multitude of narratives, the painted wedding invitations make one of the most intriguing sights.

At the entrance of almost every house is painted Lord Ganesha - the deity invoked before embarking on anything auspicious – announcing the date of the wedding and inviting one and all. “In the case of bride's house, the girl's name is written first and then the groom's name while in the case of groom's house, its vice-versa,” says a middle-aged Anita, who is visiting her parental house, where a wedding has just taken place.

Standing against the backdrop of the colourful invitation her Vasu Family extends, Anita helpfully adds, “The trend of distributing cards began as late as some thirty years ago. Jaisalmer was a small city where everybody knows everybody and this was the perfect way of inviting people and spreading the word around. A family in one street would see it and then pass the message to the others living elsewhere.”

While some prefer to do simple crisp ones in Hindi, a few families pep it up with amusing one-liners. The residents claim it's a tradition that's specific to Jaisalmer in Rajasthan but something that cuts across different Hindu castes and sects living there. According to Tarachand Vyas, the practice runs common to Pushkarna Brahmins, Bhatias, Khatris, and many more. “I was born here in 1940 and have seen these invitations ever since. Marriages or saawas, as we call them, are an auspicious occasion and how do we forget Ganpati on such an important event. So, we call a local painter three to seven days before the wedding, to paint. And it's important to note that the invite stays on the wall till a new wedding is announced and replaces the old one.” Another local citizen chips in, “That's why our weddings used to be so huge, around 2000-3000 people and still are…”

Practiced for centuries, the tradition's popularity hasn't faded a bit. The younger generation considers it an integral part of their culture which is indispensable. “Wedding cards are there but nothing can replace the charm of these wall invitations. Our grandfathers did it, then our fathers did it and now we will do it,” says Prashant Acharya who works as a guide.

© The Hindu

vrijdag 24 februari 2012

Moet er nog chili zijn?







Feest!

Het leven is veel te kort. En de tijd dat moeke en vake bij ons op bezoek zijn in Delhi nog veel korter. Daarom maakten we van elke dag dat we samen waren letterlijk een feest! 'Mama, vandaag gaan we ook feest vieren, he?!'






Strijkatelier


Ik: 'Mag ik eens voelen? Is dat zwaar?'


Ik: 'Mag ik eens proberen?'


Zij: 'Oh god, ik zal het maar weer zelf overnemen.'

Leveringen groothandel



'Stoempen! Trekken! Duwen!'

Nieuwe tanden


Laat maar weten als je een nieuw gebit kan gebruiken, ik breng er wel eentje voor je mee...

Shoppende 'holy cow'!


Streetfood in Old Delhi

Heeft er iemand misschien zin in een lekkere daulat-ki-chaat? Het lijkt op meringue maar het is opgeklopte melk, versierd met pistache-noten, saffraan en eetbaar zilver.


Of heb je liever wat voor jou gepelde mandarijntjes?


Of een kulfi-ijsje?


Of dit? Iemand enig idee wat dit precies is?


Samosa's of ander lekkers?



Of verse chapatiiiiiiii?


Of een beetje dhal? Klaargemaakt volgens de haccp-normen...


Zoete aardappelen?


Of een nimbu-pani (verse limonade)?


Granaatappels?


Meloen of papaya?


Of een lassi?


Of dadels?

Elektriciteit in Old Delhi










Elektricien, het zal je job maar wezen hier in Old Delhi!

Bijna Holi


Binnenkort, op 8 maart, is het alweer Holi. Holi is een groot, blij, kleurrijk feest dat over heel India wordt gevierd. Men gooit dan kleurtjes en water naar elkaar. In Old Delhi kon je op dit ogenblijk dan ook tonnen gekleurd poeder en waterpistooltjes allerlei kopen.

Oren laten kuisen?


Iemand een beurt nodig? Helemaal niet duur! Met een lang, ijzeren staafje halen ze die oorstop er zo uit!

donderdag 23 februari 2012

Delhi By Cycle - The Yamuna Tour


Jack, een Nederlander, heeft hier een bedrijfje dat fietstochten door Old Delhi organiseert: http://www.delhibycycle.com/. Deze keer deden we met hem 'The Yamuna Tour' en waagden ons naast het fietsen door Old Delhi ook in een bootje op de Yamuna.




De Yamuna is een voor de hindu's heilige rivier die uitmondt in de Ganges. De rivier is in Delhi verschrikkelijk hard vervuild, een zwarte rivier. Jack vertelde dat dit de laatste boottrip zou zijn voor het warme seizoen begint, omdat de stank anders niet meer te harden is. Je kon het water omwille van de hoge concentratie aan methaangas zelfs zien borrelen!


Het is niet te geloven, maar ook hier nemen de hindu's van op de ghats (trappen naar het water) een ritueel bad. Ze nemen dan zelfs een slokje van dit water!



We vaarden langs deze in plastic geïmproviseerde tentjes. Dit zijn de cinema's voor de fietsriksja-wallahs (-mannetjes):



We waren blij dat onze zwemvest geen dienst had hoeven te doen en we de boottocht droog beëindigden.

Eens uit ons bootje konden we onze ogen weer de kost geven. Bijvoorbeeld aan deze 'spierbundel' die in open lucht met zijn 13de eeuwse gewichten aan het oefenen was.


Of aan de vele tempeltjes. Zoals ik eerder al een keer schreef, vind je in India op elke vierkante meter wel een tempeltje. Zodra men ergens een godsbeeldje neerzet, wordt dit gezien als een tempeltje. En aan elk tempeltje wordt ook aan 'puja' (offering) gedaan. Er brandt wierook, worden bloemetjes rond het beeld gehangen,...




En toen was het 'tijd voor chai!'. Dat is zowat de nationale drank te noemen. Het is thee met erg veel melk, suiker en een beetje gember.


We reden vervolgens nog een stukje door de straten van Old Delhi om af te sluiten met een Indisch ontbijt (niet voor gevoelige magen) bij Karim's http://www.karimhoteldelhi.com/restaurants.html.