Wie me kent, weet dat ik hou van koken. Tot voor kort hield ik mijn recepten bij in een notitieboek, nu besloot ik ze op een blog te noteren. Hier kan je mijn culinaire verhalen mee volgen.
x
dinsdag 22 januari 2013
donderdag 17 januari 2013
Dreamliner
Toen we in november naar Kolkata (Calcutta) vlogen (zie hier), 'genoten' we van een 'inauguration flight' omdat we vlogen met de spiksplinternieuwe 'Dreamliner'.
Vandaag valt in de kranten te lezen, dat 'alle dreamliners wereldwijd aan de grond blijven', 'ook de Indiase luchtvaartautoriteiten hebben donderdag Air India opgedragen om de veelgeplaagde Boeing 787 voorlopig op stal te laten.'
Voor mij in de toekomst liever geen 'inauguration flights' meer. Laat anderen ze maar een paar keer 'uittesten' alvorens ik dat mag doen! 0_o
Voor mij in de toekomst liever geen 'inauguration flights' meer. Laat anderen ze maar een paar keer 'uittesten' alvorens ik dat mag doen! 0_o
Nomadenbestaan
Et voila, nog een half jaartje rest er ons in India. Deze zomer zullen we 'bewegen', wat zo veel betekent als verhuizen naar een ander land. Opnieuw al ons hebben en houden in een container, die dan eerst over de weg op een vrachtwagen, vervolgens per trein en dan per boot naar onze volgende post zal verscheept worden. Eerlijk, het is een gek idee om al je bezittingen in een container te hebben zitten, zonder te weten waar die precies is...
In elk geval moesten we in november opnieuw een lijst doorgeven met onze voorkeuren. Uiteraard kunnen we hiervoor niet gewoon de wereldkaart nemen en eender welk land noteren. Dat zou net ietsje te mooi geweest zijn. Concreet kregen we een lijst met de posten die volgend jaar vrijkomen en logischerwijs moeten we daar dan, met de nodige motiveringen erbij, uit kiezen.
Onze voorkeuren waren de volgende:
1) Jerusalem en Brazilia
3) Tel Aviv
4) Berlijn
5) Genève
En nu: duimen allemaal, ajb!
In elk geval moesten we in november opnieuw een lijst doorgeven met onze voorkeuren. Uiteraard kunnen we hiervoor niet gewoon de wereldkaart nemen en eender welk land noteren. Dat zou net ietsje te mooi geweest zijn. Concreet kregen we een lijst met de posten die volgend jaar vrijkomen en logischerwijs moeten we daar dan, met de nodige motiveringen erbij, uit kiezen.
Onze voorkeuren waren de volgende:
1) Jerusalem en Brazilia
3) Tel Aviv
4) Berlijn
5) Genève
En nu: duimen allemaal, ajb!
vrijdag 11 januari 2013
Hasanpura - Jaipur
Opus iii is een Belgische VZW opgestart door Leuvenaars. Ze financieren meerdere projecten in Jaipur: vier scholen, een polikliniek en een microfinancieringsproject voor vrouwen. Je kan er een kindje sponsoren zodat het naar school kan gaan, en dat voor maar 10Euro per maand. Scholing is toch een eerste stap, een kans die je het kindje geeft om uit de vicieuze cirkel van de armoede te geraken. Niet gegarandeerd, maar het creëert op z'n minst kansen.
Jochen en zijn collega Antoine Delcourt zamelden in september, door het lopen van de halve marathon, geld in dat we nu gingen overhandigen. Helaas had hij zelf geen verlof en kon hij niet meegaan.
Aanvankelijk zouden we met de trein naar Jaipur gaan. Helaas was het erg smoggerig en zagen we op internet dat de meeste treinen uren vertraging hadden. Een rit van slechts 260km kan dan makkelijk 8 uur duren! Daar hadden we geen zin in.
We annuleerden de treintickets. Dit gaat in India erg makkelijk. Zelfs tot enkele minuten voor je vertrek kan je je tickets inruilen en krijg je je geld gewoon terug. Dit komt omdat ze hier met wachtlijsten werken. We hebben dus wellicht enkele Indiërs erg blij gemaakt! :)
We huurden een minibusje waar we met ons achten in konden en gingen op weg. In het busje hadden we geen verwarming, waardoor het erg koud was. Onze dekentjes, sjaals en winterjassen die we bij hadden, kwamen dus goed van pas. Wel hadden we een tv met DVD-speler. De rit duurde lang, dus hebben we een hele collectie van Disney-films nog eens bekeken.
Na een aantal uren rijden, stopten we in Amber voor een bezoekje aan het op de heuvel gelegen fort. Durvers konden per olifant naar boven, maar wij vertrouwden meer op onze eigen, veilige voeten en hadden vooral geen zin om voor 5 minuten op een olifant 900 roepie (+/- 15 euro) per persoon te betalen en 2 uur aan te schuiven.
Het was al donker toen we in Hasanpura Home toekwamen. We rammelden van de honger. De kinderen mochten meteen helpen in de keuken om onze overheerlijke Indische maaltijd klaar te maken. Want het mag gezegd, de kok van Hasanpura Home is echt geweldig!
We kregen onze kamers toegewezen. Ze lagen aan de straatkant. Hasanpura is een typische, Indiase grootstad-buitenwijk gelegen nabij de spoorweg. Dat betekent dus veeeeeel lawaai, de hele nacht door. De moskee, autoricksjaws, toeterende vrachtwagens, toeterende treinen, bellen van de tempel, muziek,... Stilte is hier een kostbaar goed! De bedden waren ook erg hard. Maar geen geklaag, we sloegen erin om toch enkele uurtjes te slapen en vergeleken met de internaat-jongens logeerden wij in uiterst grote luxe!
Tijdens ons verblijf brachten we bezoeken aan de delen van de VZW. Sanjay was onze zeer vriendelijke, altijd goed gezinde gids. Overal werden we hartelijk ontvangen. De kinderen speelden tijdens de schoolpauzes met de kindjes van de schooltjes. Erg gezellig en boeiend allemaal. Maar ook confronterend. Sommige schooltjes liggen namelijk in erg arme, zwaar vervuilde buurten.
We gingen ook een kijkje nemen naar de mega-meetinstrumenten van Jantar Mantar.
Jochen en zijn collega Antoine Delcourt zamelden in september, door het lopen van de halve marathon, geld in dat we nu gingen overhandigen. Helaas had hij zelf geen verlof en kon hij niet meegaan.
Aanvankelijk zouden we met de trein naar Jaipur gaan. Helaas was het erg smoggerig en zagen we op internet dat de meeste treinen uren vertraging hadden. Een rit van slechts 260km kan dan makkelijk 8 uur duren! Daar hadden we geen zin in.
We annuleerden de treintickets. Dit gaat in India erg makkelijk. Zelfs tot enkele minuten voor je vertrek kan je je tickets inruilen en krijg je je geld gewoon terug. Dit komt omdat ze hier met wachtlijsten werken. We hebben dus wellicht enkele Indiërs erg blij gemaakt! :)
We huurden een minibusje waar we met ons achten in konden en gingen op weg. In het busje hadden we geen verwarming, waardoor het erg koud was. Onze dekentjes, sjaals en winterjassen die we bij hadden, kwamen dus goed van pas. Wel hadden we een tv met DVD-speler. De rit duurde lang, dus hebben we een hele collectie van Disney-films nog eens bekeken.
Na een aantal uren rijden, stopten we in Amber voor een bezoekje aan het op de heuvel gelegen fort. Durvers konden per olifant naar boven, maar wij vertrouwden meer op onze eigen, veilige voeten en hadden vooral geen zin om voor 5 minuten op een olifant 900 roepie (+/- 15 euro) per persoon te betalen en 2 uur aan te schuiven.
Het was al donker toen we in Hasanpura Home toekwamen. We rammelden van de honger. De kinderen mochten meteen helpen in de keuken om onze overheerlijke Indische maaltijd klaar te maken. Want het mag gezegd, de kok van Hasanpura Home is echt geweldig!
We kregen onze kamers toegewezen. Ze lagen aan de straatkant. Hasanpura is een typische, Indiase grootstad-buitenwijk gelegen nabij de spoorweg. Dat betekent dus veeeeeel lawaai, de hele nacht door. De moskee, autoricksjaws, toeterende vrachtwagens, toeterende treinen, bellen van de tempel, muziek,... Stilte is hier een kostbaar goed! De bedden waren ook erg hard. Maar geen geklaag, we sloegen erin om toch enkele uurtjes te slapen en vergeleken met de internaat-jongens logeerden wij in uiterst grote luxe!
Tijdens ons verblijf brachten we bezoeken aan de delen van de VZW. Sanjay was onze zeer vriendelijke, altijd goed gezinde gids. Overal werden we hartelijk ontvangen. De kinderen speelden tijdens de schoolpauzes met de kindjes van de schooltjes. Erg gezellig en boeiend allemaal. Maar ook confronterend. Sommige schooltjes liggen namelijk in erg arme, zwaar vervuilde buurten.
Dit schooltje barst uit haar voegen. Doordat men in deze buurt zware overstromingen kende tijdens de moesson, wil de overheid echter de hele buurt met de grond gelijk maken. Daarom wacht Opus op de uiteindelijke beslissing van de overheid om al dan niet klasjes bij te bouwen.
En wij maar klagen over ergonomie van stoeltjes en schoolbanken...
met blote voetjes in de klas
kindjes komen trots tonen wat ze op school geleerd hebben
de leefwereld van de kinderen van deze school
vuil
veel vuil
het Indiase 'zakdoek leggen'
Verder bezochten we Galtaji ofte Galwar Bagh, de apentempel volgens de reisgidsen. Het is een pelgrim-oord voor hindoes. Ze nemen er een ritueel bad in de natuurlijke waterbronnen.
een prachtige kingfisher
haar vinger verdwijnt enkel als je betaalt om de foto te nemen - niet dus
chapati-etende aap... duidelijk een Indiër!
veeeeel apen te zien aan de apentempel, hoe kan het ook anders
de stieren onder ons poseren bij het meetinstrument van het sterrenbeeld stier
veel koppige beesten aanwezig, want hier poseren de rammen bij het meetinstrument van het sterrenbeeld ram
Verder vonden de kinderen het super-leuk om schooltje te spelen in de school waar we logeerden, genoten we van de maaltijden die gastvrije medewerkers ons aanboden en leerden we onze naam schrijven in het Hindi.
juf Sam, leerling Kato
aperitieven bij Sanjay thuis: heerlijke chai met huisbereide chipsachtige snackjes
Hier waren we bij het ouderlijke huis van een van de juffen van het schooltje nabij Amber fort. Deze mensen leven in hun lemen huizen met hun buffels, geitjes en gevogelte. We aten buiten in de zon, op de 'vloer' van aangestampte buffel-uitwerpselen. Onze borden waren gemaakt van gedroogde bladeren. Zeer basic allemaal... maar zo puur. We hebben er echt van genoten!
सोफी, Sofie, in Hindi
Happy New Year!
Aan al onze vrienden en familie, waar ook ter wereld:
Onze beste wensen voor het nieuwe jaar!
Vele warme, dikke knuffels,
Jochen, Sofie, Roos, Sam
xxx
donderdag 10 januari 2013
Qutb Minar - Delhi
Onze volgende uitstap in Delhi met de Verhoevens ging naar de Unesco site van de Qutb Minar (ik schreef er eerder al over op onze blog: hier en hier.
Of het een minaret is of een overwinningstoren, iets om te tonen hoe machtig en kundig men wel was of wat dan ook. Feit is dat het best een indrukwekkende zandstenen toren van meer dan 70 meter hoog betreft, met een zeer eigen indo-islamitische bouwstijl. De bouw ervan startte eind de 12de eeuw door Qutb'd-Din Aibak, aan wie het ook zijn naam te danken heeft.
Verder kan je op de site ook de restanten van een moskee terugvinden, tombes en een indrukwekkende ijzeren zuil die toont over welke geweldige skills de ijzerbewerkers beschikten aangezien hij niet blijkt te roesten.
One happy family :)hier
Gurdwara Bangla Sahib - Delhi
Boeiend in India zijn de vele godsdiensten die je er aantreft: hindoeïsme, boeddhisme, katholicisme, islam en ook het zeer typische, minder voorkomende sikkhisme. Ook al denkt men soms dat het deel uitmaakt van bijvoorbeeld het hindoeïsme, toch is dit niet het geval en is het een aparte godsdienst. De religie is ontstaan in de 16de eeuw, eerder recent. De eerste goeroe was goeroe Nanak. Goeroe betekent leermeester, sikh betekent leerling. Hun heilige schrift is de Goeroe Granth Sahib. Ook dit boek wordt zoals de naam al doet vermoeden als een leermeester, goeroe, beschouwd en krijgt daardoor veel respect van de sikhs.
Waarden die de sikhs aanhangen zijn onder andere gelijkheid van alle mensen, je moet hard werken om je boterham (of hier misschien chapati) te verdienen, altijd het goede nastreven, naastenliefde en ze geloven in reïncarnatie.
Het delen en de naastenliefde vind je onder andere terug in het feit dat iedereen welkom is in de gurdwaras. Ook kan elke pelgrim er logeren en men biedt in de eetzalen nabij de gurdwaras dagelijks gratis maaltijden aan. Al deze maaltijden worden bereid door vrijwilligers. Al het eten wordt betaald via schenkingen. Sikhs worden aangemoedigd om 10% van hun inkomen weg te schenken voor liefdadigheid.
De vijf symbolen van Khalsa, ook wel de vijf k's genoemd, zijn vooral voor de mannelijke sikhs belangrijk:
Kesh (haar): de kracht van een sikh zit Samson-gewijs in hun haar. Ze knippen daarom nooit hun hoofdhaar, mannen ook nooit hun snor of baard. Het haar van de mannen wordt bedekt en opgebonden via een tulband. Voor deze sikhs geldt er in India een uitzonderingsmaatregel op het dragen van een motorhelm, zij zijn hiertoe niet verplicht omdat ze hun tulband moeten dragen;
Kirpan (dolk): een mannelijke sikh draagt steeds een dolk met zich mee. Zelfs op Indische vluchten mogen ze deze met zich meedragen,al zijn er wel restricties wat de grootte betreft. Sikhs zouden deze dolk dragen om het goede te kunnen verdedigen en het op te nemen voor slachtoffers van het kwade;
Kaccha of Kachhera: een soort onderbroek die zowel door mannen als vrouwen gedragen wordt. Het bedekt de geslachtsdelen en moet sikhs eraan herinneren dat die dienen om een familie te bouwen, niet puur voor de lust;
Kangha (kam): deze zit meestal verstopt in de tulband;
Kara: Zowel mannen als vrouwen dragen deze stalen of ijzeren armband. De Kara herinnert een sikh eraan dat hij zich constant in moet zetten om God's werk te doen, het is het symbool van de 'unbreakable attachment of God'.
Mannelijke sikhs dragen meestal de naam 'Singh'. De vrouwen dragen de naam 'Kaur'. Niet alle sikhs dragen de vijf symbolen van Khalsa, maar meestal verraadt hun naam dan wel hun religie.
We bezochten de Gurdwara Bangla Sahib, de grootste Gurdwara van Delhi.
Het delen en de naastenliefde vind je onder andere terug in het feit dat iedereen welkom is in de gurdwaras. Ook kan elke pelgrim er logeren en men biedt in de eetzalen nabij de gurdwaras dagelijks gratis maaltijden aan. Al deze maaltijden worden bereid door vrijwilligers. Al het eten wordt betaald via schenkingen. Sikhs worden aangemoedigd om 10% van hun inkomen weg te schenken voor liefdadigheid.
De vijf symbolen van Khalsa, ook wel de vijf k's genoemd, zijn vooral voor de mannelijke sikhs belangrijk:
Kesh (haar): de kracht van een sikh zit Samson-gewijs in hun haar. Ze knippen daarom nooit hun hoofdhaar, mannen ook nooit hun snor of baard. Het haar van de mannen wordt bedekt en opgebonden via een tulband. Voor deze sikhs geldt er in India een uitzonderingsmaatregel op het dragen van een motorhelm, zij zijn hiertoe niet verplicht omdat ze hun tulband moeten dragen;
Kirpan (dolk): een mannelijke sikh draagt steeds een dolk met zich mee. Zelfs op Indische vluchten mogen ze deze met zich meedragen,al zijn er wel restricties wat de grootte betreft. Sikhs zouden deze dolk dragen om het goede te kunnen verdedigen en het op te nemen voor slachtoffers van het kwade;
Kaccha of Kachhera: een soort onderbroek die zowel door mannen als vrouwen gedragen wordt. Het bedekt de geslachtsdelen en moet sikhs eraan herinneren dat die dienen om een familie te bouwen, niet puur voor de lust;
Kangha (kam): deze zit meestal verstopt in de tulband;
Kara: Zowel mannen als vrouwen dragen deze stalen of ijzeren armband. De Kara herinnert een sikh eraan dat hij zich constant in moet zetten om God's werk te doen, het is het symbool van de 'unbreakable attachment of God'.
Mannelijke sikhs dragen meestal de naam 'Singh'. De vrouwen dragen de naam 'Kaur'. Niet alle sikhs dragen de vijf symbolen van Khalsa, maar meestal verraadt hun naam dan wel hun religie.
We bezochten de Gurdwara Bangla Sahib, de grootste Gurdwara van Delhi.
Brrrrr! Koud koud koud zo met de blote voeten in het water!
Iedereen, zowel mannen als vrouwen, moet zijn hoofd bedekken.
Oeps! 'Taking pictures inside not allowed' kregen we te horen toen deze foto net getrokken was. Jammer toch!
nabij het bassin waarin sikhs een ritueel bad kunnen nemen
de moeders met de kids
vrijwilligers sorteren bloemen om te offeren
ernstige man bij de chapati-machine
hier worden de chapati's manueel gemaakt...
...met hulp van enkele Verhoevens en Anthierensen!
de eetzaal waar ieder die wil een maaltijd kan komen nuttigen.
Abonneren op:
Posts (Atom)