In Kuala Lumpur mis ik de rijke cultuur die in New Delhi onuitputtelijk leek te zijn. De rijke cultuur waarmee wij, Europeanen, opgroeiden en verwend werden. Zelfs in het kleinste dorpje vind je kerken, tempels en historische gebouwen. Oude kasseiwegeltjes die al sinds decennia bestaan. Gedenkplaatsen en monumenten van de oorlogen die Europa teisterden. Oude markten en 'kapellekes',...
Op zoek naar Maleisische cultuur, kwamen we in Georgetown terecht. Georgetown is een stad, gelegen op het eiland Penang in het noordwesten van Maleisië. In 2008 werd ze uitgeroepen tot werelderfgoed door UNESCO. Je vindt er in het oude centrum een smeltkroes van verschillende culturen - Chinese, Maleisische en Indische elementen.
De Chinezen kwamen er in de 19de eeuw naartoe als handelaars, aangezien Penang belangrijk was voor de handel in tin, opium, betelnoot, peper en kruiden. De stad groeide door al de immigratie erg snel. De infrastructuur was totaal niet aangepast. Daarom werden goedkope arbeidskrachten vanuit India aangetrokken. De Indische cultuur kan je nog opsnuiven in Little India.
Georgetown heeft haar naam te danken aan de Britse koning GeorgeIII en werd aan het einde van de 18de eeuw gesticht door Sir Francis Light in functie van de Oost Indische Compagnie.
De stad is niet zo'n grootstad als Kuala Lumpur. Ze zou voor expats de meest leefbare stad van Maleisië zijn, en daar kan ik best inkomen.
Je vindt er nog veel heritage terug, wat redelijk uniek is in Maleisië.
Een ander aangenaam aspect is de eetcultuur. Je kan er fantastische maaltijden nuttigen. Chique gaan eten of aan een foodstall langs de kant van de weg. Het is allemaal even lekker!
En ten slotte heb je er heel veel straatkunst. Overal vind je super mooie muurschilderingen terug.
De kinderen hadden er alvast geen zin in. 'Weeral een stad bezoeken. Daar is toch niks aan?' - 'Waarom opnieuw een boeddhabeeld in een tempel gaan bekijken?' Het bezorgde hen zelfs slapeloze nachten!
Daarom voorzag ik voor hen een 'I spy'-spel. Ik gaf hen twee bladzijden vol foto's van allerlei bezienswaardigheden in Georgetown. Voor elke foto die ze konden vinden tijdens onze reis, zouden ze 5RM krijgen. Tot zo ver de omkoperij.
Oh ja, en het heeft gewerkt! Ze waren heel gemotiveerd om al de foto's te vinden!
De kids lossen de foto-zoektocht op. Met op de achtergrond het uit 2012 daterende werk 'Little Girl in Blue' van de kunstenaar
Ernest Zacharevic. Het stelt een meisje voor dat zich opdrukt tussen twee venstertjes.
Maar dit is niet het enige kunstwerk dat je in de stad kan zien. Overal duiken om het leukste en mooiste muurschilderingen op! 't Is echt super-tof om ze allemaal te zoeken en te ontdekken.
'Love Me Like Your Fortune Cat' is een werk uit de serie '101 Lost Kittens' van 'Artists for Stray Animals' (ASA). Kunstenaars die deel uitmaken van deze groep zijn onder andere Tang Yeok Khang, Nathaton Muangkliang en Louise Low.
'Little Children on a Bicycle' - alweer een zeer originele naam. Maar 't is echt wel mooi gedaan. En het trekt gigantisch veel kijklustigen! 't Is een vrolijk plaatje dat een vleugje vrolijkheid en geluk brengt in Armenian Street.
'Magic' nabij Armenian Street. De deurtjes van een shophouse werden hier beschilderd.
'The Indian Boatman' is een muurschildering van de Russische Julia Volchkova. Je kan hem vinden in Stewart Lane. Met deze muurschildering wil men de rol herdenken die Stewart Lane speelde in de geschiedenis van de zeevaartindustrie in Penang.
De kunstenares zou rechtstreeks van een foto hebben afgeschilderd, zonder vooraf lijnen of een ruwe tekening op de muur te schilderen.
Doorheen de stad vind je overal deze metalen sculpturen. Ze maken deel uit van het project 'Marking George Town Steel Rod Sculptures' van het Chinese bedrijf 'Sculpture at work'. Men beeldt via deze sculpturen de geschiedenis van de stad uit aan de hand van metalen cartoons. Al vinden sommigen ze blijkbaar net wat te Chinees.
Deze vertelt over de 'five foot way', het doorgangetje op de achtergrond, dat de smalste doorgang van Georgetown zou zijn.
gedenkmonument aan WOI
Op 28 oktober 1914 had Penang te lijden onder een onverwachte Duitse aanval van op zee.
'Skippy comes to Penang' is een muurschildering die ook deel uitmaakt van het stray animals awareness project waarover ik het eerder al had. Als je de muurschilderingen zelf wil bekijken, zal je snel moeten zijn. Ze werden aangebracht in eco-friendly verf. Men verwacht dat ze binnen dit en twee jaar verdwenen zullen zijn.
Om de hoek zie je een rat. Het lijkt bij de kat te horen en 1 groot humoristisch werk te zijn. Maar de rat werd naar verluid door een andere, anonieme kunstenaar geschilderd.
'Boy on a Bike' (hoe verzinnen ze het) :-)
Deze is weer van Zacharevic. Het jongetje zit op zijn motorfiets terwijl hij de voetgangers ziet passeren.
Er vlak naast kon je vroeger het kunstwerk 'Little Boy with Pet Dinosaur' zien, maar die is, jammer maar helaas, al verdwenen.
Het kunstwerk op de voorgrond werd gemaakt door Jochen Anthierens en Sofie Wuyts. Geen idee echter wie de blauwe hond op de achtergrond schilderde.
'Bruce Lee' is alweer een kunstwerk van ASA (Artists for Stray Animals). Helaas kan je ook hier al zien dat de plaaster waarop hij aangebracht werd, begint af te brokkelen.
'The Marge Simpson Bollard' van Zacharevic. Blijkbaar heeft hij hem al een aantal keer moeten herschilderen omdat de verf meteen leek te verdwijnen.
Nog een kunstwerk aan Armenian Street. 3 meisjes in de Chinese traditionele klederdracht. Maar het grappige is, dat ze niet alledrie Chinees blijken te zijn. 1 is Malay, 1 is Indisch en 1 is Chinees. Het zou de raciale harmonie moeten voorstellen.
'Reaching up' in Cannon Street. Alweer van Zacharevic.
Het jongetje probeert van op de stoel tot bij het nisje te reiken. (Waarom hij niet op het iets hoger gelegen trapje ging staan, is me een raadsel...)
We hadden f****** slecht weer. Regen, regen en regen. We waren bij gevolg genoodzaakt om te schuilen in één van de vele hippe café-restaurantjes.
Sam, geïnspireerd door al de kunst rondom haar, tekent België.
???
Deze zie je hier wel vaker. De Chinezen spreken de 'r' van 'parking' niet uit, het klinkt dan als 'no pauking'... en bij gevolg schrijven ze de r soms zelfs ook niet!
'Trishaw man' op Jalan Penang Road.
Het duurde een poosje eer de kinderen deze zagen... hoewel hij gi-gan-tisch is! 15,2m op 15,2m!
Het is een trishaw-man die op klanten wacht. Ze zijn een uitstervend ras, maar eens was de trishaw een zeer belangrijk transportmiddel voor mensen en goederen hier in Penang. De plaats van het kunstwerk is niet toevallig de plaats waar vroeger ook de trishaws wachtten nabij het Cititel Hotel.
'Brother and Sister on a Swing' van
Luis Gan in een zijstraatje van Chulia Street.
(Tijdelijk ook 'Sister and Sister on a Swing'.)
De eigenaar van de printing-shop waarvan de muur beschilderd werd, vroeg zelf aan de minder valide kunstenaar die opgroeide in Penang om dit te schilderen. De kinderen zijn de kinderen van de eigenaar van de print-shop. Hij zette ook zelf het straatnaambordje 'Step By Step Lane' erbij. Het kleine steegje had voordien geen naam.
Aan de andere kant van het straatje schilderde hij het werk met de al even originele titel: 'Two children playing basketball'.
Deze is ook van ASA
Iemand een banaan? Of een ananas?
Tijd om naar ons guesthouse te gaan. Waar de kinderen nog wat met de kitten speelden en Jochen de grootste bel ter wereld blies.
Einde van deel 1. De rest is voor later!
.jpg)
