Nepal (deel 2)

Zoals eerder vermeld, reden we na ons bezoek aan de stupa van Bodnath naar Kathmandu. We maakten er vervolgens een wandeling vanuit Thamel, de wijk waar ons hotel gelegen was, naar Durbar Square. In Thamel zelf kan je heerlijk shoppen. Je vindt er allerlei winkeltjes met vilten spulletjes, wollen mutsen en sjaals, trekkersmaterialen, godsbeeldjes en andere toestanden. In heel het centrum van Kathmandu is het een drukte van jewelste. Wel was het er een pak vuiler dan zelfs in Old Delhi. Op onze tocht zijn we zelfs 3 dode ratten tegengekomen. Tja, als zelfs de ratten er al van doodvallen...









Rechts van Durbar Square gingen we het gebouw Kumari Ghar binnen. In dit 18de eeuwse prachtige houten huis is Nepal's huidige Kumari Devi gehuisvest. Ze verschijnt slechts enkele seconden per dag op haar balkonnetje. Heel toevallig net toen wij binnenkwamen. Foto's van haar nemen was niet toegestaan. Ik kreeg rillingen toen het kleine meisje, dat voor Nepal een levende godin is, verscheen. Ik had echt met haar te doen. De Kumari is een meisje dat op erg jonge leeftijd, soms zelfs als ze slechts 3 jaar oud is, 'uitverkoren' is. Ze leeft gescheiden van haar familie. Ze heeft bedienden die zwarte lijnen rond haar ogen schminken en haar een derde oog geven. Ze dragen haar overal naartoe want ze zou de grond niet mogen raken. Ze mag ook vooral niet bloeden, niet door een val of door menstruatie. Als ze bloedt, is ze godin-af. Nadien leidt ze een eenzaam bestaan. Sinds 1978 is nog geen enkele ex-godin aan een man geraakt. Mannen zouden het eng vinden om met een ex-godin te trouwen. Van de staat krijgt ze een klein pensioen om te overleven.


's Avonds gingen we opnieuw langs bij Jo. De kids speelden in haar café op de klimmuur.


En toen... gingen we samen frietjes eten. Frietjes zoals je ze alleen maar kan eten in de betere frituren in België. Ze smaakten su-per-lekker! Frietjes met mayonaise en een saté... wie had gedacht dat ik dat voor het einde van dit schooljaar zou kunnen eten? Een hemelse maaltijd was het. De eigenaar van frituur BK's Place is jaren geleden in België gaan leren hoe hij 'real fries' moest maken. En hij is duidelijk een goede leerling geweest!




Einde van deel 2, deel 3 volgt!

Nepal (deel 1)

Op 22 april vertrokken we richting Nepal voor wat onze mooiste reis ooit zou worden. We hadden wat vertraging met het vliegtuig en dus was het al bijna donker toen we in Kathmandu toekwamen. We gingen nog even 'hallo' zeggen aan Jo, de Belgische vrouw van de ere-consul van Nepal. Vervolgens aten we een Nepalese maaltijd in Dechenling (Tibetaans voor 'place of joy'), een restaurant met een super-gezellig terras.


Na het eten zochten we ons bed op in hotel Sacred Valley Inn. De volgende dag zouden we immers vroeg op moeten voor een topper van jewelste: een 'Everest flight'!


Het uitzicht was bijzonder indrukwekkend. En hetzelfde gold voor de vlucht op zich. Het betrof een klein vliegtuigje met slechts 1 stewardess. Die was dol op de kinderen en de kinderen waren dol op haar.



Alle passagiers mochten even in de cockpit een kijkje gaan nemen. En vanuit die cockpit had je een adembenemend zicht op de 'top of the world'.


Na deze prachtige vlucht reden we per taxi naar Pashupatinath, gelegen aan de Bagmati-rivier. Dit is een voor de Hindu's erg spirituele plaats. Enerzijds omwille van de Shiva-tempel waar niet-hindu's helaas niet binnen mogen. Anderzijds door de crematie-ghats en de vele sadhus die je er kan gadeslaan.



We zetten onze taxi-rit voort richting Bhaktapur. Dit is een stad, gelegen op een uurtje rijden van Kathmandu. Het is één groot open-lucht museum. Van alles wat je er ziet valt je mond open. Er hangt een geweldige sfeer. Het is ook fascinerend om te zien hoe de Nepalezen er leven. Er worden nog vele oude ambachten uitgeoefend, wol gesponnen, stoffen geweven, potten gebakken. Er wordt met kruiken water gehaald aan de bron. Een Singer-naaimachine is er nog goud waard. Vrouwen breien er mutsen die onder andere bij ons in de wereldwinkels verkocht worden. Mannen knikkeren er en spelen er wedstrijden 'mens-erger-je-niet',... en dat allemaal anno 2011. Velen weten het niet, maar Nepal behoort tot de armste landen van de wereld. Al heeft het land een gigantische hoop spirituele, natuurlijke en historische rijkdom.















Vanuit Bhaktapur reden we door naar Dhulikhel Mountain Resort waar we de volgende nacht zouden spenderen. We hadden een beetje pech. Doordat het zo mistig (smoggerig?) was, konden we de bergen niet zien. Maar het resort was erg mooi, de paashaas was langs geweest voor de kinderen en we genoten er van een prachtige bergwandeling op een volgens Sam 'wilde weg' in de bergen.



Aangekomen in het dorpje Dhulikhel zelf lesten we onze dorst in een plaatselijk 'café'.


Vervolgens gingen we op zoek naar vervoer richting Kathmandu. Dit bleek niet makkelijk te zijn. Taxi's waren er niet in dit dorpje en de bussen zaten overvol.


Nepalezen zijn echter erg vriendelijk en behulpzaam. Een jongen kon voor ons een lift regelen. Uiteraard tegen betaling, benzine is er maar beperkt voorradig en daardoor ook erg duur.

Onze volgende halte was Bodnath. Daar konden we de e-norme stupa, daterend van rond het jaar 600, aanschouwen. Boeddhisten zenden er via de vele gebedsrollen hun gebeden de hemel in. Rondom de stupa staan winkeltjes en huizen die onderdak bieden aan vele Tibetaanse vluchtelingen.



We reden verder door naar Kathmandu om vanuit de wijk Thamel, waar ons hotel zich bevond, naar de prachtige Durbar Square te wandelen. Maar het relaas daarvan kan je later lezen... in deel 2. Slaap lekker!