x

x
Posts tonen met het label Jaisalmer. Alle posts tonen
Posts tonen met het label Jaisalmer. Alle posts tonen

zaterdag 25 februari 2012

Toeval... of niet?


Ik vraag me altijd af, is dit nu toeval? Of is het doordat je er net nu opmerkzaam voor bent? In elk geval stond er vandaag in The Hindu een artikel over de muurschilderingen die we enkele weekends geleden overal in Jaisalmer op de muren zagen staan. Ik dacht dat dat eerder een soort tempels waren, of godsafbeeldingen die huizen moesten 'beschermen' tegen het kwade of zo. Maar blijkbaar zijn het huwelijksuitnodigingen. In Jaisalmer schilderen ze die dus gewoon op de muren en komt er een onvoorspelbaar aantal mensen naar je huwelijksfeest. Soms zelfs een paar duizend!

Graffiti with a difference

Published: February 25, 2012 12:25 IST | Updated: February 25, 2012 12:25 IST
Shailaja Tripathi



At the entrance of almost every house is painted Lord Ganesha - the deity invoked before embarking on anything auspicious – announcing the date of the wedding and inviting one and all.


In Jaisalmer, the unique practice of painting wedding invitations on house walls continues

Caught between the expectations of the world to nurture the rich legacy and the growing aspirations of its youth to take a giant leap forward, Jaisalmer is holding on to many unique customs and traditions.

One of them is the practice of painting wedding invitations on the walls of the house. Tracing the remnants of the past, in the narrow winding streets of the Jaisalmer Fort – oldest living fort in India -- home to old havelis, exquisite stonework and a multitude of narratives, the painted wedding invitations make one of the most intriguing sights.

At the entrance of almost every house is painted Lord Ganesha - the deity invoked before embarking on anything auspicious – announcing the date of the wedding and inviting one and all. “In the case of bride's house, the girl's name is written first and then the groom's name while in the case of groom's house, its vice-versa,” says a middle-aged Anita, who is visiting her parental house, where a wedding has just taken place.

Standing against the backdrop of the colourful invitation her Vasu Family extends, Anita helpfully adds, “The trend of distributing cards began as late as some thirty years ago. Jaisalmer was a small city where everybody knows everybody and this was the perfect way of inviting people and spreading the word around. A family in one street would see it and then pass the message to the others living elsewhere.”

While some prefer to do simple crisp ones in Hindi, a few families pep it up with amusing one-liners. The residents claim it's a tradition that's specific to Jaisalmer in Rajasthan but something that cuts across different Hindu castes and sects living there. According to Tarachand Vyas, the practice runs common to Pushkarna Brahmins, Bhatias, Khatris, and many more. “I was born here in 1940 and have seen these invitations ever since. Marriages or saawas, as we call them, are an auspicious occasion and how do we forget Ganpati on such an important event. So, we call a local painter three to seven days before the wedding, to paint. And it's important to note that the invite stays on the wall till a new wedding is announced and replaces the old one.” Another local citizen chips in, “That's why our weddings used to be so huge, around 2000-3000 people and still are…”

Practiced for centuries, the tradition's popularity hasn't faded a bit. The younger generation considers it an integral part of their culture which is indispensable. “Wedding cards are there but nothing can replace the charm of these wall invitations. Our grandfathers did it, then our fathers did it and now we will do it,” says Prashant Acharya who works as a guide.

© The Hindu

donderdag 16 februari 2012

Jaisalmer

Twee weekends geleden, maakten we een uitstap naar Jaisalmer en Jodhpur. We namen het vliegtuig naar Jodhpur. Aansluitend reden we meteen door naar Jaisalmer, een stadje dat in 1156 gesticht werd door Rajput Jaisal. In die tijd was deze stad gelegen aan een belangrijke handelsroute van Perzië naar Afrika.

De rit was hels, met naast veel koeien, honden, vogels en kamelen ook tal van overvol geladen voertuigen op de weg.



Jaisalmer is een zeer authentieke stad, gelegen in de Tharwoestijn. Voordat we er aankwamen zagen we dan ook vooral veel dorre, droge landschappen waar op het eerste zicht niet al te veel te beleven valt. Een oude wijze man wist ons te vertellen dat je in de zomer nog eerder een kop melk zal aangeboden krijgen dan een kop water!



We reden langs zandsteengroeves. Zandsteen is er klaarblijkelijk goedkoper en rijker aanwezig dan hout, want schuttingen worden hier niet van hout maar wel van zandsteen gemaakt. Niet te geloven.

In Jaisalmer logeerden we in een gezellig hotelletje 'KB Lodge' genaamd.



Het is een nieuwer gebouw, opgetrokken in de traditionele stijl. Het is ideaal gelegen, vlakbij de prachtige Patwon Haveli en net buiten de muren van het fort Sonar Quila. Blijkbaar is door het toerisme en de hotels binnen de muren van het fort, het voortbestaan van het fort bedreigd. Door al de toeristen die in het fort verblijven, wordt er zo veel water geloosd in de open rioleringen van het fort, dat er te veel water naar de funderingen sijpelt. De funderingen zouden al zwaar zijn aangetast. Wat zou het jammer zijn moest er daardoor zware schade ontstaan!

Het fort is een nog bewoond fort waardoor het een beetje een middeleeuwse sfeer uitademt. Het is geheel opgetrokken in gele zandsteen en heeft een goud-achtige gloed. Echt prachtig. Vroeger lag dit fort zeer strategisch op de handelsroute waarlangs specerijen verhandeld werden.

Net aangekomen deden we een avondwandeling. We kuierden door de smalle straatjes van de stad, namen af en toe de tijd om prachtige gebouwen te aanschouwen, vaarden in een pedalo-bootje op het meer en woonden een typische Rajastaanse poppenshow bij.






Na een 'pannenkoeken-met-banaan-ontbijt' met zicht op Jaisalmer-fort op het dakterras van onze lodge, wandelden we via een prachtige poort de muren van het fort binnen.




We bezochten eerst de mooie Rishabdevdji Jain-tempel in Dilwara stijl.








Vervolgens doolden we nog wat door de smalle, autovrije straatjes van Jaisalmer-fort. Je lijkt er echt tientallen jaren terug te gaan in de tijd:


De wasserij (al zei de mevrouw zelf dat ze 'dry cleaners' waren... maar aan het water te zien dat uit de lakens droop, heb ik er toch een ander gedacht over.);


Een schooltje;


Een oud vrouwtje dat nog fit genoeg is om in deze houding te zitten;


De koeienvergadering.

We brachten een bezoekje aan het vroegere Maharaja-optrekje (de Maharaja was de 'koning' van een staat), nu het Fort Palace Museum. Vanuit dit paleis had je trouwens een mooi zicht over Jaisalmer.






Ten slotte bezochten we nog enkele prachtige haveli's, huizen van rijke kooplui:




Salim Singhji ki Haveli (18de eeuws);







Patwon ki Haveli (eerste helft 19de eeuw), die ook binnenin nog een juweeltje bleek te zijn;




en ten slotte nog Nathmalji ki Haveli, 19de eeuws en nog in privé-bezit.

Vervolgens stond er ons nog een stresserende autorit richting Jodhpur te wachten. Stresserend omdat rijden in het donker in India best wel wat weg heeft van een Russische roulette. Ik was blij toen we heelhuids in Jodhpur toekwamen!