Net zoals vele Indiërs alsook de Engelsen ten tijde van de kolonialisering, ontvluchtten we dit weekend de hitte en trokken we naar de bergen in het Noorden van India. We namen het vliegtuig naar Bagdogra en vervolgens een taxi richting Darjeeling. Darjeeling is over heel de wereld gekend omwille van zijn zeer fijne thee. Vooral de zwarte thee, al zijn ze zich ook meer en meer aan het richten op de groene en zelfs op de dure witte thee. Deze komen trouwens allemaal van dezelfde theeplant, alleen worden de theeblaadjes anders verwerkt met een andere thee als resultaat. Je kan het al raden, tijdens deze vakantie stond alles rond thee centraal.
De taxi-rit begon veelbelovend. We reden door de prachtige theevelden.
Het geeft een beetje hetzelfde gevoel als door de wijnvelden rijden in Frankrijk. Al vertonen de wegen hier een beetje meer putten, hobbels en kuilen dan die in Frankrijk. En laat dat nou net mede aan de oorsprong liggen van... 'ne platten tuub'.
Onze taxichauffeur haalde zijn krik boven, vervolgens zijn reservewiel, draaide dit wiel er op en...
...er ook weer af. Zijn reservewiel bleek ook stuk te zijn. Zucht. Er zat niets anders op dan naar de dichtstbijzijnde 'mec' te rijden en de banden te laten repareren. Wat een rit van 3 uur had moeten zijn, werd er eentje die bijna 5 uren duurde. Incredible India!
Later dus dan voorzien kwamen we aan in Darjeeling. We checkten in in hotel Dekeling en gingen vervolgens een hap eten in het onooglijke Dafay Munal-restaurantje. We aten er heerlijke momo's en crispy chicken. Om duimen en vingers bij af te likken!
De volgende ochtend gingen we te voet naar 'Padmaja Naidu Himalayan Zoological Park' ofte 'de zollozjie'. We wandelden letterlijk door de wolken, de kinderen waren onder de indruk.
Maar ook de zoo zelf was best de moeite. Hij was niet erg groot maar wel goed onderhouden en we konden er enkele spectaculaire 'species' aanschouwen. Vooral ook het feit dat we bijvoorbeeld de tijger van zo dichtbij konden zien, maakte het erg indrukwekkend.
In Darjeeling en nog op andere plaatsen in West-Bengalen leeft een Gorkha etnische groep die streeft naar een aparte staat, Gorkhaland. Deze heeft blijkbaar veel aanhang want op verscheidene plaatsen zag je 'Gorkhaland' op het adreskaartje staan ipv 'India'. Je ziet er de geel-wit-groene vlag van 'Gorkhaland' ook overal wapperen.
Van aan de zoo wandelden we verder richting The Happy Valley Tea Estate. We brachten er een bezoekje aan de fabriek, kregen een rondleiding van een gids, leerden van deze gids dat getrouwde vrouwen andere plukquota's hebben dan de ongehuwde meisjes, wandelden door de theeplantages, konden de theepluksters gadeslaan en dronken er de enige echte Happy Valley-thee, meer bepaald de Super Fine Tippy Golden Flowery Orange Pekoe ofte de SFTGFOP-thee. Dit is een soort codering om de kwaliteit van de thee aan te duiden. Bij SFTGFOP gaat het om de thee van de fijnste kwaliteit.
We wandelden terug naar het centrum van Darjeeling en proefden nog wat thee in Goodricke, The House of Tea.
Die avond aten we een snack bij Glenary's, een door de Lonely Planet gehyped restaurant. Vervolgens keken we allemaal samen gezellig naar de prachtige tenniswedstrijd tussen Federer en Djokovic.
De volgende ochtend moesten we aanschuiven om bij Sonam's kitchen te kunnen genieten van een overheerlijke pannenkoek met banaan en chocoladeschilfers. Vervolgens trokken we het stadje in om in verschillende theeshops allerlei soorten Darjeeling-thee aan te schaffen.
We leerden er dat Lipton en Pickwick taboe zijn in Darjeeling. Wat zij doen is goedkopere theesoorten van verschillende tea-estates opkopen en mengen (blenden). Een belediging voor de thee.
Die namiddag maakten we een ritje op de Toy Train. Het was een queeste om aan tickets te geraken. Uiteindelijk hadden we wachtlijst-tickets en oef, we konden toch nog mee!
Deze Toy Train rijdt op een smalspoor dat door de Britten aangelegd werd tussen 1879 en 1881. Het is ongeveer 86 kilometer lang en loopt van op een hoogte van ongeveer 100 meter in New Lalpaiguri tot op een hoogte van 2200 meter nabij Darjeeling. Het betreft door Unesco beschermde stoomlocomotieven en het is echt een belevenis om met deze trein te kunnen meereizen. Tjoeke tjoeke tjoeke phoeeee phoeeeeeeeeee!
Op onze terugweg naar het centrum van Darjeeling bezochten we nog even de botanische tuin, maar dat was helaas écht vergane glorie.
We aten nog wat lekkers in restaurant Blind Date. Nadien gingen we terug naar ons hotel en trokken we onze pyjama aan om met ons viertjes naar de vrouwenfinale op Roland Garros te kijken. Gezellig!
De volgende ochtend vertrokken we al vroeg terug naar de luchthaven in Bagdogra. We reden door een prachtig landschap en passeerden enkele tea-estates.
Ik vond deze bamboe echt geweldig:
We waren goed op tijd op de luchthaven. Maar wat-was-dat-voor-een-puinhoop?! Minutenlang aanschuiven om de luchthaven binnen te mogen, minutenlang aanschuiven om je bagage te laten screenen door een x-ray, minutenlang aanschuiven om in te checken, minutenlang aanschuiven bij de security check,... en dat in een gebouw zonder airco. Het was puffen en afzien. Uiteindelijk kregen we om een ons niet gekende reden een upgrade naar business-class en zo konden we al dat gedoe op de luchthaven vergeten.
De taxi-rit begon veelbelovend. We reden door de prachtige theevelden.
Het geeft een beetje hetzelfde gevoel als door de wijnvelden rijden in Frankrijk. Al vertonen de wegen hier een beetje meer putten, hobbels en kuilen dan die in Frankrijk. En laat dat nou net mede aan de oorsprong liggen van... 'ne platten tuub'.
Onze taxichauffeur haalde zijn krik boven, vervolgens zijn reservewiel, draaide dit wiel er op en...
...er ook weer af. Zijn reservewiel bleek ook stuk te zijn. Zucht. Er zat niets anders op dan naar de dichtstbijzijnde 'mec' te rijden en de banden te laten repareren. Wat een rit van 3 uur had moeten zijn, werd er eentje die bijna 5 uren duurde. Incredible India!
Later dus dan voorzien kwamen we aan in Darjeeling. We checkten in in hotel Dekeling en gingen vervolgens een hap eten in het onooglijke Dafay Munal-restaurantje. We aten er heerlijke momo's en crispy chicken. Om duimen en vingers bij af te likken!
De volgende ochtend gingen we te voet naar 'Padmaja Naidu Himalayan Zoological Park' ofte 'de zollozjie'. We wandelden letterlijk door de wolken, de kinderen waren onder de indruk.
Maar ook de zoo zelf was best de moeite. Hij was niet erg groot maar wel goed onderhouden en we konden er enkele spectaculaire 'species' aanschouwen. Vooral ook het feit dat we bijvoorbeeld de tijger van zo dichtbij konden zien, maakte het erg indrukwekkend.
In Darjeeling en nog op andere plaatsen in West-Bengalen leeft een Gorkha etnische groep die streeft naar een aparte staat, Gorkhaland. Deze heeft blijkbaar veel aanhang want op verscheidene plaatsen zag je 'Gorkhaland' op het adreskaartje staan ipv 'India'. Je ziet er de geel-wit-groene vlag van 'Gorkhaland' ook overal wapperen.
Van aan de zoo wandelden we verder richting The Happy Valley Tea Estate. We brachten er een bezoekje aan de fabriek, kregen een rondleiding van een gids, leerden van deze gids dat getrouwde vrouwen andere plukquota's hebben dan de ongehuwde meisjes, wandelden door de theeplantages, konden de theepluksters gadeslaan en dronken er de enige echte Happy Valley-thee, meer bepaald de Super Fine Tippy Golden Flowery Orange Pekoe ofte de SFTGFOP-thee. Dit is een soort codering om de kwaliteit van de thee aan te duiden. Bij SFTGFOP gaat het om de thee van de fijnste kwaliteit.
We wandelden terug naar het centrum van Darjeeling en proefden nog wat thee in Goodricke, The House of Tea.
Die avond aten we een snack bij Glenary's, een door de Lonely Planet gehyped restaurant. Vervolgens keken we allemaal samen gezellig naar de prachtige tenniswedstrijd tussen Federer en Djokovic.
De volgende ochtend moesten we aanschuiven om bij Sonam's kitchen te kunnen genieten van een overheerlijke pannenkoek met banaan en chocoladeschilfers. Vervolgens trokken we het stadje in om in verschillende theeshops allerlei soorten Darjeeling-thee aan te schaffen.
We leerden er dat Lipton en Pickwick taboe zijn in Darjeeling. Wat zij doen is goedkopere theesoorten van verschillende tea-estates opkopen en mengen (blenden). Een belediging voor de thee.
Die namiddag maakten we een ritje op de Toy Train. Het was een queeste om aan tickets te geraken. Uiteindelijk hadden we wachtlijst-tickets en oef, we konden toch nog mee!
Deze Toy Train rijdt op een smalspoor dat door de Britten aangelegd werd tussen 1879 en 1881. Het is ongeveer 86 kilometer lang en loopt van op een hoogte van ongeveer 100 meter in New Lalpaiguri tot op een hoogte van 2200 meter nabij Darjeeling. Het betreft door Unesco beschermde stoomlocomotieven en het is echt een belevenis om met deze trein te kunnen meereizen. Tjoeke tjoeke tjoeke phoeeee phoeeeeeeeeee!
Op onze terugweg naar het centrum van Darjeeling bezochten we nog even de botanische tuin, maar dat was helaas écht vergane glorie.
We aten nog wat lekkers in restaurant Blind Date. Nadien gingen we terug naar ons hotel en trokken we onze pyjama aan om met ons viertjes naar de vrouwenfinale op Roland Garros te kijken. Gezellig!
De volgende ochtend vertrokken we al vroeg terug naar de luchthaven in Bagdogra. We reden door een prachtig landschap en passeerden enkele tea-estates.
Ik vond deze bamboe echt geweldig:
We waren goed op tijd op de luchthaven. Maar wat-was-dat-voor-een-puinhoop?! Minutenlang aanschuiven om de luchthaven binnen te mogen, minutenlang aanschuiven om je bagage te laten screenen door een x-ray, minutenlang aanschuiven om in te checken, minutenlang aanschuiven bij de security check,... en dat in een gebouw zonder airco. Het was puffen en afzien. Uiteindelijk kregen we om een ons niet gekende reden een upgrade naar business-class en zo konden we al dat gedoe op de luchthaven vergeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten