Yoga

Sinds enkele weken ben ik opnieuw gestart met yoga-lessen. Ik deed het eerder al een keertje en herinnerde me dat het deugddoend kon zijn, zo'n yoga-les. Vele toeristen komen speciaal voor het beoefenen van yoga naar India op vakantie. Het zou dus een beetje dom van me zijn om de kans om yoga-lessen te volgen, niet met beide handen te grijpen.

Lang geleden, toen we nog in België woonden :) dacht ik bij yoga meer aan van dat spiritueel geiten-wollen-sok-gedoe. Maar in India leerde ik de echte yoga kennen. En het spreekt me wel aan!

De yoga-lessen die ik volg noemt men 'Bihar yoga' of 'Satyananda yoga'. Je hebt er namelijk veel stromingen in, sommige mannen doen zelfs aan 'power yoga'. De Satyananda yoga zou de zuivere yoga-vorm zijn, en daar gaan we uiteraard voor.


Yoga is in de eerste plaats zeer fysiek. Je voelt elk spiertje van je lichaam. Je spieren worden wat gerekt, worden een beetje soepeler. Ze worden ook steviger. Heel veel yoga-oefeningen trainen op je rug- en je buikspieren. Maar ook de spieren in je vingers en je nek worden getraind!

Yoga concentreert zich sterk op de ademhaling (Pranayama). Op de juiste manier adem halen moet meer zuurstof brengen naar het brein en naar het bloed. Een soort natuurlijke doping dus! Ooooooooommmmmmmm!!!

Censuur

Niet te geloven maar toch waar: in India wordt nog steeds aan censuur gedaan. Vooral wanneer het gaat over het Indiase territorium. De kaarten worden door India steevast anders getekend dan door vele andere landen. Er zijn in het noorden een aantal betwiste gebieden die zij als Indisch grondgebied beschouwen, maar de buurlanden dan weer niet. En als er in buitenlandse bladen die hier gelezen worden dan zo'n in hun ogen foutieve kaart wordt gedrukt zoals hier in The Economist, dan doen ze dit:


Kan je je voorstellen dat er iemand in dit land zich bezig houdt, met het openen van de plastic zakjes van deze boekjes, het doorbladeren ervan en het overstickeren van de prenten? Incredible India!

Momo's

Voor we naar India kwamen wonen, kende ik er het bestaan niet van. Nu zijn we er bijna aan verslaafd: momo's.

Een momo is een van oorsprong Tibetaans gestoomd deegtasje dat nu in de hele Aziatische keuken wordt klaargemaakt: in Nepal, Tibet, Bhutan en in het noorden van India. Je kan ze in India soms ook langs de kant van de weg verkrijgen, als 'streetfood'.

Het jasje is gemaakt van bloem en water. Niet meer dan dat. Het is natuurlijk een kunst om met deze twee ingrediënten een niet te plakkerig noch te droog deeg te fabriceren.

De vulling van de momo's kan je kiezen. Je kan er echt alles voor gebruiken. Onze hulp, Namita, die zelf uit Sikkim komt en echt super-lekkere momo's kan klaarmaken, kookt meestal twee soorten. Een non-veg-variant met kip en een veg-variant met witte kool en paneer. Paneer is een erg jonge witte kaas.

Het deeg wordt eerst tot balletjes gerold en dan met een deegrol in smalle ronde platte schijfjes gerold. De vullingen worden erin gelegd en de momo wordt vervolgens op een specifieke manier gesloten. Je hebt verschillende manieren om dit te doen en dit zorgt voor een ander soort momo's: rond, bladvormige of maanvormige momo's.

Namita maakt altijd de maanvormige momo's en heeft ons die ook aangeleerd. Pfjoew, dat was geen makkie! Marleen en ik hadden het echt wel onderschat. Maar het resultaat mocht er wel zijn!


Deze momo's worden gegeten met allerlei soorten sauzen zoals een zoetzuur sausje, een chilisaus of een koriander sausje. Heerlijk!

Sam gaat trouwen!

Sam gaat trouwen, en wel met Maayan. Maayan is een Israëlisch jongetje uit haar klas op de Franse school. Maandag kwam hij bij haar spelen. Wat waren ze schattig samen. En zoooo lief voor elkaar!


Hier waren ze samen naar een filmpje van Diego aan het kijken. Op een bepaald ogenblik kon Maayan niet zo goed volgen. Sam zette via de afstandsbediening het filmpje even op pauze en legde hem vervolgens alles uit, zodat ze weer verder konden kijken. Zo lief!

Leven met een tijdsverschil

Je beseft het pas als je in het buitenland verblijft. Het is niet voor iedereen op deze aardbol op hetzelfde moment 10 uur 's ochtends. Het wordt niet overal op hetzelfde tijdstip licht of donker. Niet overal op de wereld heb je winteruur en zomeruur. In België zegt m'n wel eens dat 'de dagen korten' of 'de dagen lengen'. Hier in India is dat niet echt het geval. Winter en zomer... het verschil is niet zo groot, het wordt altijd ongeveer op hetzelfde uur donker. BIj het skypen met familie en vrienden valt het soms op: 'he, is het bij jullie al donker?'.

Andere jaartellingen niet in beschouwing genomen, zal ook niet iedereen op hetzelfde ogenblik het jaar 2012 ingaan. 'So what?', zal je zeggen. Meestal is dat inderdaad niet echt een probleem. Er zijn voor- en nadelen aan verbonden, dat wel.

Ik herinner me nog het verwachtend doch ook wat angstig uitkijken naar het jaar 2000. Wat voorspelde men niet dat er zou gebeuren naar aanleiding van de grote 'milleniumbug'. Handig voor België was, dat we konden kijken wat er in Australië gebeurde. Zij zouden namelijk als eerste dat jaar 2000 ingaan. Bijkomend was hun nieuwjaarsfeest al bijna gedaan toen wij nog alles tegoed hadden, leuk toch!

Hier in India is het op dit ogenblik 10:19 AM. In België liggen de meesten nog lekker in hun warme nestje 'te pitten' aangezien het daar nu 5:49 AM is. 4,5 uur verschil dus. Via internet luister ik naar 'de nacht van Radio 1'. Binnen enkele minuten begint 'De ochtend' en daar kunnen we hier tot in de vroege namiddag naar luisteren.

Lastiger is het echter wanneer je van hieruit belangrijke zaken moet regelen. Jij zit op hete kolen omdat je voor een dringende zaak iemand wil contacteren in België. Maar ach, die ligt natuurlijk nog te slapen, is nog niet aan het werk en moet je dus zeker nog niet storen.
Of wanneer bijvoorbeeld een familielid ernstig ziek is en er vandaag belangrijke uitslagen van onderzoeken volgen. Wanneer ik hier om 12 uur al een halve dag zenuwachtig de seconden veel te traag heb zien wegtikken, zit de man die mijn familie de medische resultaten in de loop van de dag zal meedelen, nog rustig voor zijn kommetje muesli aan de ontbijttafel. Het kan erg frustrerend zijn.

Als we binnenkort voor kerst terug naar België vliegen, worden we plots weer wat jonger. Joepie!!! Vliegen we terug naar India, dan worden we helaas weer enkele uren ouder. Technisch gezien dan toch. Concreet ligt mijn ijkpunt uiteraard in België en moet ik voor het berekenen van mijn leeftijd helaas wellicht met dat ijkpunt rekening houden? Tja...

Toch braaf geweest?!

Blijkbaar zijn de kindjes hier in Delhi toch braaf geweest, want ook dit jaar wist de Sint de weg naar New Delhi te vinden. Al was zijn komst aanvankelijk nog niet zo zeker...

De Hoofdpiet arriveerde namelijk een beetje eerder. Hij bemerkte dat we geen vlag opgehangen hadden. Dus hoe zou de olifant ons dan kunnen vinden? Alle kinderen moesten op zoek naar een vlag.


Neeeeee, niet die van India, ook niet die van Nederland. De vlag van... Sinterklaas!


En ja hoor, even later kwam de Sint naar binnen gewandeld, op zijn olifant!


Hij kreeg een warm onthaal. De kinderen werden in groepjes bij hem geroepen en hij sprak hen toe. Concentratie en bewondering alom.



Ze kregen uiteraard veel te veel snoepgoed en een pak.



En toen was het alweer tijd om afscheid te nemen van de Goedheiligman. Hij had wellicht nog een hoop werk te doen, dus kon hij, begrijpelijk, niet veel langer blijven. Dag Sinterklaasje, daaaaaaag! Daaaaaaaag!

Vriendschapsalbum

Aangezien dat hier in India niet echt gebruikelijk is, maar het wel leuk is om na jaaaaaren zo'n album vast te nemen en te lezen wat je destijds schreef, nam ik het volgende 'vriendschapsalbum-interview' af van Roosje:

Naam: Roos
Lievelingskleur: Roze (Hoe kan het ook anders...)
Lievelingseten: Frietjes en 'kippetjes' (chicken-nuggets)
Lievelingssnoep: Hosties


Beste vriendin: Luna, Emma, Jana, Moira
Beste vriend: Arno
Lievelingsspeelgoed: Barbies (Mmm... dat denk ik eerlijk gezegd niet, ze speelt er bijna nooit mee.)
Lievelingssport: Knutselen (Ik weet niet in hoeverre je dit een sport kan noemen... misschien moet ik het concept sport een beetje duidelijker uitleggen aan mijn twee lieve expat-kindjes die door hun expat-leven in India jammer genoeg veel minder uitdaging kennen op dit vlak.)
Dit doe ik het liefst op school: Schrijven, verhaaltjes maken (Roos maakt altijd boekjes op school. Ze tekent en schrijft er verhaaltjes bij, erg leuk! En thuis kan ze zich urenlang bezig houden met schrijven, in het Frans en in het Nederlands...)



Mijn lievelingsjuf: Tante Lien
Mijn leukste vakantie: Kerala met Oekie! Omdat we er de hele tijd konden zwemmen in de zee. (Onze kinderen moeten vaak mee op cultuuruitstap. Zelden zijn het echt vakanties waarop ze relaxed van het hotel kunnen genieten, wat kunnen plonsen in het zwembad. We kregen een keer de commentaar dat we altijd maar 'van hier naar daar van hier naar daar' gingen. De vakantie in Kerala met Oekie was een luilekker-vakantie, en dat vonden Roos en Sam meer dan heerlijk.)


Leukste land: België, dat is het beste land omdat niet iedereen daar zo maar oversteekt en omdat ik mijn familie dan vaak kan zien.
Wat ik later worden wil: Prinses, omdat ik me dan altijd mooi kan maken en kan schminken. (aiai, wat gaat dat worden... en ze is nog maar 6,5 jaar oud!)
Dit speel ik graag met mijn zusje Sam: baby en mamaatje
Mijn grootste wens: Lang haar hebben zoals de zus van Aditi (Dat is een Indisch meisje van op de Franse school die dikke glanzende mooie lange haren heeft... tja, daar kan je inderdaad alleen maar van dromen...)
Dit speel ik graag met mama: Knutselen
Dit speel ik graag met papa: Legoblokken (Bemerk ik hier een rolpatroon?)
Dit doe ik niet graag: opruimen
Hierdoor moet ik huilen: Als mensen anderen pijn doen
Mijn lievelingsfilm: Tom en Jerry omdat die zo grappig zijn (Invloed van papa?)
Mijn lievelingsliedje: Ik lijk op jou (Barbie-song)
Dit vind ik leuk in India: De Taj Mahal omdat iedereen daar naartoe gaat
Dit vind ik niet leuk in India: Het stinkt


Mijn droom: Een groot kasteel om in te wonen. (Tja, dat strookt met het feit dat ze prinses wil worden uiteraard...)
Dit drink ik graag: Cola, Fanta, Sprite (En nog geen aandelen gekocht van The Coca Cola Company... Trouwens, de Fanta heeft in India een andere kleur dan die in Europa. In Europa wil men dat Fanta een gezond kleurtje heeft, het mag allemaal niet te veel wijzen op kleurstoffen. Dat is anders in India, hier lijkt het alsof de connectie met de appelsien zo groot mogelijk moet zijn... en de kleur van een appelsien is... ORANJE!)

Universele pictogrammen?

Op de deur van het toilet in Max Hospital in Delhi:

Out of Office AutoReply

"I am out of office . Pls contact Sonika Dua, Ritika Kapoor or Deeksha Bhutani in my absence".

Handig toch, die out of office-reply. Zo kan je meteen laten weten dat je er niet bent. De mevrouw die deze reply stuurde, vergat er wel even bij te schrijven wat dan wel de telefoonnummers, email-adressen of andere contactgegevens van haar collega's zijn. Begin dan maar te zoeken! Tja... een mens moet bezig blijven, zeker?

Pushkar Fair 2011

Vorige week donderdag vertrokken we, samen met een bevriend koppel en hun twee zoontjes, per trein naar Pushkar. De rit zou een kleine 7 uur duren. De Indiase spoorwegen zijn een erfenis vanuit het Britse koloniale tijdperk en ik moet zeggen dat het wat de service betreft, grote luxe is. En voor een westerling helemaal niet duur. Je krijgt er voldoende te eten en te drinken. Wat dat betreft is het zelfs luxueuzer dan op een vlucht! Proper daarentegen is het jammer genoeg niet echt...
De kids speelden gezellig op de ipads, de papa's konden na erg drukke werkdagen een dutje wel gebruiken.



Jaarlijks vindt in Pushkar rond deze periode de Pushkar Fair plaats. Concreet worden er paarden, koeien en kamelen verhandeld. Uit de ganse provincie Rajastan komen de traditioneel geklede mannen en vrouwen om er dieren te kopen of te verkopen. Het is erg indrukwekkend om te zien.

We verbleven in Pushkar Resorts. Vooral wat de tuinen en de cottages betreft erg leuk. We hadden een tweewoonst met een terrasje. Erg gezellig als je 's avonds nog een beetje buiten wil zitten bij een knetterend vuurtje terwijl de kinderen in bed liggen. Nog aangenamer waren de heerlijk ruikende parfums die verspreid werden door de jasmijnplanten. Nadat we aankwamen in ons hotel genoten we dus vooral van de tuin en de rust.




De volgende ochtend namen we een kamelenkar richting de fair.


De trip ernaartoe was erg confronterend. Aan de kar kwamen tientallen kindjes bedelen: 'chocolate, 10 roepies madame, pencil, you good karma, soap, shampoo'. We reden langs de 'hutten' waarin zij woonden, wat een verschrikkelijke armoede. Het geeft je een gevoel van machteloosheid. Je kan eventueel aan enkele kindjes wat geven, maar dat gaat structureel niets oplossen. Integendeel. Het zorgt er ook voor dat ouders hun kinderen liever laten bedelen dan hen naar school te sturen, want daar 'verdienen' ze geen geld. Bijkomend blijf je met een gevoel van machteloosheid zitten. Als je aan 1 kindje iets geeft, komen er enkele meters verder nog tientallen kinderen... je kan er als individu eenvoudigweg niets - aan - doen. Erg pijnlijk en moeilijk om te aanvaarden.



Aangekomen bij de fair-ground zagen we kuddes kamelen, slangenbezweerders, traditioneel geklede Rajastani, paarden, koeien,... We gaven onze ogen de kost en laten jullie even meegenieten:



















Het is echt geweldig om te zien hoe de mensen hun kamelen versieren. Er waren op de markt ook een aantal standjes waar je deze kleurrijke versieringen kon kopen. Wij kochten er een geweldige kamelenbel.




Ook worden de kamelen geschoren, met motiefjes in hun 'kapsel'. Zo herkennen de eigenaars hun dieren, iedere eigenaar heeft zijn eigen 'patroon' of tekening.




In India wordt werkelijk alles hergebruikt. Zo ook de uitwerpselen van de koeien en de kamelen. Er liepen kinderen en vrouwen rond om de ronde keutels van de kamelen op te rapen en ze in de zon te drogen te leggen. Wellicht worden ze als brandstof gebruikt.



Er waren allerlei eet- en drankstandjes, al durfden wij dat niet echt aan en hebben wij ons beperkt tot een zak Lays-chips met frisdrank.





In de 'arena' werden allerlei spektakels, demonstraties en wedstrijden gehouden. Acrobatie, een wedstrijd betreffende de mooiste kamelenversiering, paarden en kamelendressuur,...






In de namiddag brachten we een bezoek aan de bekende Brahma Mandir tempel en aan Pushkar lake.






Het Pushkar meer zou zijn ontstaan nadat Brahma een lotusbloem uit de hemel liet vallen. Het wordt omringd door witte tempels en ghats die naar het meer leiden. Het is een heilige plaats voor hindoes en er wordt dan ook veel aan offering of puja gedaan. Een Brahmaan drong zich aan ons op en uiteindelijk maakten we gebruik van zijn diensten. Het zou ons 'good luck for the family and good health' opleveren. Uiteindelijk kregen we een kokosnoot in onze handen geduwd en 'mochten' we die samen met 'wat' geld, 1000 of 2000 roepies (!) stelde hij voor, 'offeren'. You wish... Hoewel... Jochen en Roos zijn nadien ziek geworden, misschien hadden we toch beter wat meer geld 'geofferd'.





Het was alweer een geweldige trip. Als je ooit overweegt om in november naar Rajasthan te gaan, breng dan zeker ook eens bezoekje aan de Pushkar Fair!