x

x

woensdag 7 november 2012

Aurangabad - Ellora - Ajanta (deel 1)

We hebben weer een geweldig verlengd weekend achter de rug!

Donderdag namen we het vliegtuig richting Aurangabad. Deze stad werd genoemd naar Aurangzeb en is gelegen in de staat Maharashtra, op zo'n 300 km van Mumbai. In de 'stad' zelf is niet erg veel te zien. Ze dient dan ook vooral als uitvalsbasis om de twee door Unesco beschermde historische plaatsen Ellora en Ajanta te bezichtigen.

Vrijdag reden we naar Ellora. Onderweg deden we nog even Daulatabad aan. Dit is een 14de eeuws erg tot de verbeelding sprekend 'city-fort', dat onder Mohammed Bin Tughlaq even de hoofdstad van de Tughlaq-dynastie werd. Door een gebrek aan water (zoals wel vaker het geval was in die tijd) en/of door de minder strategische ligging, verhuisde hij die later opnieuw naar Delhi.

In elk geval is het zo gebouwd, dat olifanten onmogelijk de top van het fort konden bereiken. En dat is duidelijk te zien. Niet alleen door de poorten met lange pinnen die voorkomen dat ze door de olifanten worden ingebeukt, ook door de donkere, smalle, kronkelende gangetjes en de vele trappen. Die vele trappen zorgden ervoor dat de jonkvrouwen Roos en Sam met zoetigheden dienden te worden omgekocht alvorens zij de trappen naar het fort wilden bestijgen. Grmbl.






En toen terug de taxi in, op naar Ellora.

Autoritten zijn in India vaak de moeite, ook al is de gemiddelde snelheid slechts 40km/uur. Je geeft je ogen werkelijk de kost. Ook deze keer weer was het genieten van Incredible India (de vuiligheid even buiten beschouwing gelaten). Af en toe konden we niet aan de verleiding weerstaan om de chauffeur even de laten stoppen!



Een guava-kraam. Dit is een vrucht waar ook fruitsap van wordt gemaakt. Niet te vreten of te drinken als je 't mij vraagt.


Een soort limonade-kraam.


Over de ganse weg richting Ellora stonden de prachtigste Banyan-bomen. Ze moeten werkelijk eeuwen-oud zijn geweest!


Nomaden die onderweg waren met al hun hebben en houden en even uitrustten langs de kant van de weg. De man op de achterste kar rust uit 'op een bedje van suikerriet'.



Terwijl mama fruit verkoopt, schommelen de kinderen in een zelfgemaakte schommel. Zoals vaak zorgt de 'grote zus' ondertussen voor haar kleinere broertje of zusje.

De volgende halte was het dorp Ellora op zo'n 30km van Aurangabad. Hier bezochten we 34 zeer indrukwekkende boeddhistische, hindoeïstische en jaïnistische grottempels en -kloosters, gebouwd tussen de 5e en de 10e eeuw na Christus. Het feit dat deze 3 godsdiensten grotten bouwden naast elkaar, toont hoe mooi deze godsdiensten in die tijd met elkaar samenleefden en hoe ze elkaar respecteerden.

Ik kan me niet voorstellen dat op een dag mensen met hun hamer en beitel het initiatief namen om in de rotsen zulke projecten aan te vatten. Zeker gezien er aan sommige grotten wel 200 jaar werd gewerkt! Over een lange termijn-visie gesproken!

De eerste grotten die we bezochten in Ellora, waren de boedhistische grotten:








Vervolgens de minder sobere, meer overladen hindoeïstische grotten:










En ten slotte de jaïnistische tempels:




model Roos schrok zich rot door de chipmunks (aardeekhoorns)





Na zo'n 30-tal tempels te hebben bezocht hadden de kids er schoon genoeg van. Hop, terug naar huis dus. Maar onderweg hebben we toch nog even het graf van Aurangzeb bezocht. Aurangzeb was een 17de eeuwse mogolheerser. Bij de ingang van het graf, zat een aan lepra-lijdende bedelaar die maar wat graag wou dat we van hem een foto namen. Hij was erg trots! 



Op weg terug naar de auto begon het te regenen. Tot groot genoegen van de kinderen verscheen er aan de hemel een... REGENBOOG! Het was de eerste keer dat ze die in het echt konden aanschouwen. Er werden wensen gedaan, nu maar hopen dat ze uitkomen!

Ook op de terugweg was het weer genieten van de landschappen, de banyan-bomen, de overvolle voertuigen en de mensen.







We waren erg onder de indruk. Maar het meest indrukwekkende moest nog komen. De boeddhistische  grotten van Ajanta zijn nog ouder (sommige van voor het begin van onze jaartelling) en omdat ze pas midden de 19de eeuw herontdekt werden, zijn ook de prachtige schilderingen bewaard gebleven. Maar dat... vertellen we in het volgende deel!

1 opmerking: