Het is soms niet te voorspellen, al lijkt het achteraf van wel.
Gisteren had ik aan Namita, onze hulp, gevraagd of ze met Sam samen bewaarwafeltjes zou willen bakken. Roos en ik moesten naar de Nederlandse school en het zou een leuk tijdverdrijf zijn voor mijn jongste prinses. Ik gaf Namita het recept, gaf haar de nodige uitleg en gaf ook nog mee dat bewaarwafeltjes geen te grote wafels moeten zijn. Ik toonde met mijn handen welke grootte dan wel ok was (zo'n 6 cm doorsnede). 'Ok, m'am', zei ze.
Toen we 's avonds de voordeur openden, kwam de geur van vers gebakken wafeltjes ons al tegemoet. Roos en ik hadden meteen enorm veel trek en haastten ons naar de keuken. De wafeltjes die op het rooster aan het afkoelen waren, waren inderdaad geen te grote wafels... Ze had de grote wafels gewoon... in kleine stukjes gesneden!
En zo gaat dat dus meestal. Op papier heeft ze gelijk, er valt niets tegen in te brengen... je kan alleen maar jezelf verwijten dat je het nog beter had moeten communiceren, nog duidelijker had moeten uitleggen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten