Mijmeren...

Het is vandaag 2 jaar geleden. 2 jaar geleden namen we het vliegtuig richting Delhi richting een nieuw leven. Erg spannend was het. Ik kan me nog zo voor de geest halen hoe ik me voelde. Ik beleefde alles als in een roes, een soort droomachtige toestand. Ik herinner me nog perfect de hitte die me in het aangezicht sloeg toen we in Delhi uit het vliegtuig stapten. Als een haardroger die recht in je gezicht blaast. We werden opgepikt aan de luchthaven door Hélène (collega van Jochen) en diens partner. Zij begeleidden ons naar ons hotel, The Claridges, en onderweg liep er ergens een olifant over de straat: wat een geweldig onthaal!

De eerste weken waren zwaar. Vooral voor Roos moet het immens moeilijk zijn geweest. Ik krijg nog steeds een kramp in mijn hart als ik eraan denk. Ze moest meteen op school starten terwijl ze een kanjer van een jetlag had. Ze had afscheid moeten nemen van haar dikke hartsvriendinnen Emma, Luna, Jana en Moira in België. Vriendinnen waarmee ze zich, nog steeds trouwens, volledig kon uitleven. En nu... sprak ze niet meer dezelfde taal als al die kinderen in haar klas. Zelfs de juf vertelde me dat ze er emotioneel van werd als ze Roosje, met haar knuffel tegen haar gezicht aangedrukt, in de klas zag zitten. Roos sprak Engels noch Frans en het duurde tot in januari (!) eer ze een zin durfde te zeggen... hartverscheurend.

Het begin was echt moeilijk. Niets was zoals thuis, alles was anders. We moesten echt op zoek naar eten. Je weet nergens van in een land met een andere cultuur. Bij ons kan je voor het kopen van een schroefje naar de Brico... maar dat is hier wel anders! Ook het leven met bedienden in en rond je huis (huishoudhulp, tuinman, chauffeur) is wennen. Hoe ga je ermee om? Wat verwachten zij van jou?

Het klimaat is hier erg hard. Niet alleen doordat het hier zo vervuild is, maar ook gewoon door de hitte. Alles waarvoor je je buiten in de zon moet begeven, is su-per vermoeiend. Denk maar aan de was ophangen, staan wachten voor de schoolpoort. Domme dingen maar het mat je af.

Jochen begon meteen erg hard te werken op de ambassade en daar had ik het soms wel moeilijk mee. Ik had het me vooraf wel anders voorgesteld... samen de stad exploreren zat er helaas niet echt in!

Maar nu ligt dat alles al laaaaang achter ons. En wat vinden we het hier fijn! Wat een ervaring! Zo veel kansen die we hier krijgen. Niet alleen wat het ervaren van een andere cultuur betreft, maar ook de reizen die we kunnen maken, mensen die we leren kennen...

Dus hop, nog twee jaartjes ervan genieten... 't zal veeeeel te snel voorbij zijn! Al ben ik nu al benieuwd naar wat onze volgende post zal worden!