Kolkata - Kali Puja - Kalighat temple

Op de dag dat de rest van India Diwali viert, vindt in Kolkata eveneens het festival Kali Puja plaats.

Kali is een godin uit het hindoeïsme en is één van de drie vrouwen van de god Shiva. Kali ziet er afschrikwekkend uit. Ze is zwart of blauw, heeft wijd opengesperde ogen en steekt haar tong uit. Ze heeft vier armen. Meestal houdt ze in één van die armen een zwaard en in een andere een afgehakt hoofd. Ze wordt afgebeeld in ofwel een danspose ofwel met één voet op haar neergevallen echtgenoot Shiva (vrouwen baas!). Ze draagt een halssnoer met daaraan 51 mensenhoofden.

Puja is het ritueel vereren van afbeeldingen van goden. Voor Kali Puja worden in Kolkata overal schrijnen gebouwd met daarin beelden van Kali. Kleurrijk, veel, indrukwekkend, waar halen ze het geld om dat allemaal te doen?

The making of...

Dé belangrijkste Hindoe-tempel in Kolkata is de Kalighat Tempel. De tempel is, zoals de naam al doet vermoeden, opgedragen aan de godin Kali. De stadsnaam Kolkata zou ook een verbastering zijn van het woord kalighat.

Als niet-hindoes werd ons de toegang tot de tempel verboden. Ik heb hier eens over nagedacht. Eigenlijk zijn het Christendom en het Boeddhisme erg open godsdiensten op dat gebied. Alle mensen mogen in alle kerken of tempels binnen. Dat is niet het geval bij het Hindoeïsme, noch bij de Islam. Is dat niet jammer? Ik vraag me af wat de ratio daarachter is. Naar mijn gevoel creëert het zoiets al 'wij tegen zij'.

Dan maar wat foto's opsnorren... Daarop kan je zien dat het godsbeeld er erg modern uitziet:

Omdat het de dag was van Kali Puja, kon je er over de koppen lopen. Gelovigen stonden in meterslange rijen aan te schuiven om de tempel in te kunnen. Ik vind het ongelofelijk dat mensen hier zin in kunnen hebben... uren aanschuiven! 

Een 'priester' leidde ons rond. We kregen onder andere de offerplaats (Bhali Peet) te zien waar geitjes met één slag van een zwaard onthoofd werden. Vegetariërs kunnen er ook kokosnoten offeren.  Dat laatste zou ook meer voor mij weggelegd zijn, moet ik toegeven. Heb toch een beetje medelijden met de beestjes als ik ze zo zie staan...

Vervolgens gingen we naar Kundupukur, het 'bad' aka een waterreservoir waar de hindoes een religieus bad kunnen nemen. Het zou gevuld zijn met water van de Ganges. Mensen trachtten zich erin te wassen met zeep, maar dat bleek niet toegelaten te zijn.

De priester deed een kleine puja voor ons bij het Ganesh-beeld dat bij het bassin stond.

We kregen een boek voorgelegd waarin schenkingen genoteerd werden. Zogezegd zouden voorgangers enkele duizenden roepies geschonken hebben aan de tempel, yeah right. We hadden het al voelen aankomen (zoals ik vaak zeg tegen mijn twee meiden: 'niets is gratis in het leven, ook niet een gratis rondleiding dus...) maar verkozen eerder te doneren in het Moeder Teresa huis voor de stervenden.

Dit tehuis is gelegen vlak naast de tempel. Belangrijke tempels trekken namelijk altijd veel armen en zieken aan.

Bedelaars nabij het moeder Teresa huis voor de stervenden, later bleek dat ze aan het wachten waren op een maaltijd die gratis werd uitgedeeld.

Naast armen, eenzamen en zieken trekt de tempel ook mensen aan die terminaal ziek zijn. Moeder Teresa wou deze mensen op zijn minst een bed geven en gezelschap, en zo ontstond het huis voor de stervenden. Ook mensen die andere verzorging of medicatie nodig hebben, komen er om hulp vragen. Het huis draait op vrijwilligers die soms, net als moeder Teresa, hun leven geven aan het helpen van deze noodlijdenden. We brachten een bezoekje en waren erg aangedaan door wat we zagen. Hoe kan het ook anders... Wat een miserie is er toch in de wereld. Wat een geluk hebben wij, niet in deze armoede geboren te zijn.

Het einde van onze vooral erg indrukwekkende en emotionele reis is nabij. Op onze weg terug naar huis zien we nog de religieuze winkels en stalletjes waar gelovigen hun waren kopen om aan puja te doen:

 poeders voor de tikka

 bloemen om te offeren

 wierook, kokosnoten,...

puja-moment