Aangekomen in Agra regelden ze voor zichzelf een taxi richting Trident. Ze hebben ondertussen al enige India-ervaring en lieten zich gelukkig niet 'in 't zak zetten' door chauffeurs die hen te veel wilden vragen.
En dan inchecken in het luxeuze Trident hotel, waar deuren voor je worden geopend door mannen in uniform. Aanvankelijk enkele communicatieproblemen aan de balie, maar gelukkig werd dat door de reisorganisatie 'Anthierens Inn' snel verholpen. De bagagedrager keek maar raar op toen bleek dat onze reizigers slechts een rugzakje bijhadden, 'Where's your luggage, is that all? Small needs?'. Moeke en vake kregen ook nog meegedeeld dat ze gebruik mochten maken van het niet verwarmde zwembad, maar daar hebben ze vriendelijk voor bedankt.
Ze bezochten Agra fort, met zijn machtige ingangspoort en zicht op de Yamuna-rivier. Vake voederde er de eekhoorntjes.
Nadien trokken ze per tuck tuck naar de vrijdagmoskee, jama masjid, gelegen temidden van de bazaars van het middeleeuwse stadscentrum. Het was er blijkbaar nog drukker dan in Old Delhi, verkeerschaos alom. Het levensmotto van de tuck tuck-chauffeur was 'don't worry, be happy', hij zei het dan ook elke keer nadat hij alle remmen dichtsmeet. Ze moesten op een bepaald moment eveneens een verplicht ommetje maken omdat de chauffeur geen smeergeld wou betalen aan een corrupte agent.
In de late namiddag verkenden ze de weg van het hotel naar de Taj Mahal. Om de 5 meter, constant dus, werden ze aangeklampt door chauffeurs van allerlei vervoersmiddelen (tuck tucks, fietsricksjaws). Wandelaars zijn ze duidelijk niet gewoon in Agra. In de nabijheid van de oostelijke ingang van de Taj bezochten ze een 'pollytheenvrije tuin' (zoals de Indiërs het zelf schreven) alwaar ze een prachtig, zij het smoggerig, zicht hadden op de Taj Mahal.
In het hotel genoten ze van het lekkere buffet à volonté met voorgerechten, soep, hoofdgerechten en desserts voor 800INR (zo'n 12 Euro).
Volgende ochtend was het de langerverwachte tocht naar de Taj Mahal. Jammer genoeg hing er erg veel mist, maar het bleef zeer indrukwekkend en de mist gaf het geheel iets onwezenlijks. Ze vonden het niet ontroerend, wel overweldigend mooi door de klasse en de symmetrie, het evenwicht in het gebouw en het verfijnde handwerk.
En dan ging de tocht richting 'tombe van Itimad-ud-Daulah', in de volksmond de 'kleine' Taj genoemd.
In de spits was deze trip geen pretje. Vanwege de nooit geziene verkeersdrukte deden ze er 3 uur over om een afstand van 15 kilometer af te leggen. Er werden in de kleine Taj restauratiewerken uitgevoerd en 'onder de tafel' werden stukjes inlegwerk aan de toeristen verkocht. Moeke en vake kochten er voor hun liefste dochtertje een prachtig hartje van zwarte marmer en parelmoer.
De kleine Taj is ouder dan de Taj Mahal. Daar werd de inlegtechniek van het inlegwerk voor het eerst gebruikt. Het prachtige plafond van de kleine Taj heeft een patroon van beschilderde en vergulde stalactieten.
Nadien was het genieten van de faciliteiten van het hotel: lekker eten en een zalig warm badje. Moe maar voldaan zochten ze hun bed op.
De laatste dag gingen ze per toeristentaxi naar Fatehpur Sikhri. Eerst bezochten ze er de moskee. In de graftombe van Sheikh Salim Chishti knopen vrouwen met een kinderwens een katoenen draadje aan het scherm rond het graf. Ik denk niet dat moeke...
En nadien bezochten ze de spookstad zelf. Vooral moeke was hiervan erg onder de indruk. Ze wandelden er een aantal uren rond en genoten ook van het prachtige landschap. Het is ongelooflijk dat deze stad werd gebouwd, om na 14 jaar al te worden verlaten doordat er onvoldoende watertoevoer mogelijk bleek te zijn.
Dezelfde avond vertrokken ze met de Bhopal express-trein terug richting Delhi. Helaas haalde deze zelfs geen gemiddelde van 50km per uur, waardoor ze ipv om 22 uur30 uur pas om 2 uur 30 arriveerden. Einde van een geslaagde trip.
mooi geschreven Soowfie; die oudjes hebben dat zeer goed gedaan.
BeantwoordenVerwijderen