Zoals eerder vermeld, reden we na ons bezoek aan de stupa van Bodnath naar Kathmandu. We maakten er vervolgens een wandeling vanuit Thamel, de wijk waar ons hotel gelegen was, naar Durbar Square. In Thamel zelf kan je heerlijk shoppen. Je vindt er allerlei winkeltjes met vilten spulletjes, wollen mutsen en sjaals, trekkersmaterialen, godsbeeldjes en andere toestanden. In heel het centrum van Kathmandu is het een drukte van jewelste. Wel was het er een pak vuiler dan zelfs in Old Delhi. Op onze tocht zijn we zelfs 3 dode ratten tegengekomen. Tja, als zelfs de ratten er al van doodvallen...
Rechts van Durbar Square gingen we het gebouw Kumari Ghar binnen. In dit 18de eeuwse prachtige houten huis is Nepal's huidige Kumari Devi gehuisvest. Ze verschijnt slechts enkele seconden per dag op haar balkonnetje. Heel toevallig net toen wij binnenkwamen. Foto's van haar nemen was niet toegestaan. Ik kreeg rillingen toen het kleine meisje, dat voor Nepal een levende godin is, verscheen. Ik had echt met haar te doen. De Kumari is een meisje dat op erg jonge leeftijd, soms zelfs als ze slechts 3 jaar oud is, 'uitverkoren' is. Ze leeft gescheiden van haar familie. Ze heeft bedienden die zwarte lijnen rond haar ogen schminken en haar een derde oog geven. Ze dragen haar overal naartoe want ze zou de grond niet mogen raken. Ze mag ook vooral niet bloeden, niet door een val of door menstruatie. Als ze bloedt, is ze godin-af. Nadien leidt ze een eenzaam bestaan. Sinds 1978 is nog geen enkele ex-godin aan een man geraakt. Mannen zouden het eng vinden om met een ex-godin te trouwen. Van de staat krijgt ze een klein pensioen om te overleven.
's Avonds gingen we opnieuw langs bij Jo. De kids speelden in haar café op de klimmuur.
En toen... gingen we samen frietjes eten. Frietjes zoals je ze alleen maar kan eten in de betere frituren in België. Ze smaakten su-per-lekker! Frietjes met mayonaise en een saté... wie had gedacht dat ik dat voor het einde van dit schooljaar zou kunnen eten? Een hemelse maaltijd was het. De eigenaar van frituur BK's Place is jaren geleden in België gaan leren hoe hij 'real fries' moest maken. En hij is duidelijk een goede leerling geweest!
Einde van deel 2, deel 3 volgt!
Rechts van Durbar Square gingen we het gebouw Kumari Ghar binnen. In dit 18de eeuwse prachtige houten huis is Nepal's huidige Kumari Devi gehuisvest. Ze verschijnt slechts enkele seconden per dag op haar balkonnetje. Heel toevallig net toen wij binnenkwamen. Foto's van haar nemen was niet toegestaan. Ik kreeg rillingen toen het kleine meisje, dat voor Nepal een levende godin is, verscheen. Ik had echt met haar te doen. De Kumari is een meisje dat op erg jonge leeftijd, soms zelfs als ze slechts 3 jaar oud is, 'uitverkoren' is. Ze leeft gescheiden van haar familie. Ze heeft bedienden die zwarte lijnen rond haar ogen schminken en haar een derde oog geven. Ze dragen haar overal naartoe want ze zou de grond niet mogen raken. Ze mag ook vooral niet bloeden, niet door een val of door menstruatie. Als ze bloedt, is ze godin-af. Nadien leidt ze een eenzaam bestaan. Sinds 1978 is nog geen enkele ex-godin aan een man geraakt. Mannen zouden het eng vinden om met een ex-godin te trouwen. Van de staat krijgt ze een klein pensioen om te overleven.
's Avonds gingen we opnieuw langs bij Jo. De kids speelden in haar café op de klimmuur.
En toen... gingen we samen frietjes eten. Frietjes zoals je ze alleen maar kan eten in de betere frituren in België. Ze smaakten su-per-lekker! Frietjes met mayonaise en een saté... wie had gedacht dat ik dat voor het einde van dit schooljaar zou kunnen eten? Een hemelse maaltijd was het. De eigenaar van frituur BK's Place is jaren geleden in België gaan leren hoe hij 'real fries' moest maken. En hij is duidelijk een goede leerling geweest!
Einde van deel 2, deel 3 volgt!
Wat een schrijnend verhaal van dat meisje!
BeantwoordenVerwijderen