Jochen moest voor de ambassade een week naar Bhutan, the land of the thunder dragon. Zijn vrouwen lieten de kans om hem aan het einde van de week te vervoegen, niet schieten.
Bhutan is een speciaal, klein landje met naar schatting bijna 700 000 inwoners. Het behoort tot de armste landen ter wereld. In dit koninkrijk van koning Wangchuk mag niet worden gerookt, komt er bijna geen industrie voor, rivieren lijken er nog zuiver en naast het Bruto Nationaal Product wordt ook het Bruto Nationaal Geluk er gemeten. Het lijkt op een sprookjesland waar de tijd is blijven stilstaan, waar bijna iedereen rondloopt in de nationale klederdracht en dat soms meer boeddhistische monniken dan gewone mensen lijkt te tellen. In dit land zijn de mensen super-vriendelijk. Zo vriendelijk dat je zelfs niet durft te reklameren ook al zou dat in sommige situaties je volste recht zijn. Reizen naar Bhutan is echter niet goedkoop, de koning wil op die manier massatoerisme voorkomen.
Bhutan ligt in het oostelijke deel van de Himalaya tussen India en China. We vlogen er naartoe met de nationale luchtvaartmaatschappij Drukair. Een prachtige vlucht, aangezien je langs de Mount Everest vliegt.
Jammer genoeg had ons vliegtuig wel wat vertraging opgelopen, waardoor we pas in de namiddag toekwamen op Paro Airport. Daar wachtte een auto van de Bhutaanse overheid ons op en bracht ons naar het erg gezellige Namgay Heritage hotel waar papa verbleef.
In de vooravond kwamen de sympathieke Belgische Laurence, haar Bhutaanse man Phub en hun dochtertje Julie ons oppikken om een bezoekje te brengen aan de 400-jaar-oude Simthoka dzong. Phub, een uitgetreden monnik, kon er tot in de kleinste details over het interieur vertellen. We hadden geluk want tijdens ons bezoek waren de monniken net aan het bidden. En onze kinderen... die deden graag mee!
Toen we weggingen kregen we van de monniken nog wat vers geplukte passievruchten, njammie!
Als avondmaal nuttigden we een lekkere pizza in Seasons Pizzeria om nadien ons bed op te zoeken.
De volgende ochtend stelden we bij het ontbijt vast dat de stoffen servieten die door de hotelgasten gebruikt waren, gewoon weer netjes werden opgeplooid om ze weer op tafel te zetten voor de volgende gasten... Ahum.
We namen een taxi naar de radio tower om een korte wandeling te maken naar een klein nonnenklooster. Het weer was prachtig alsook de weg ernaartoe. Heerlijk om dennengeur op te snuiven, mooie vlinders te aanschouwen en te genieten van de rust. Iets wat in New Deli, één van de meest vervuilde steden ter wereld, niet meer mogelijk is. Onderweg heb je een prachtig uitzicht over Thimphu met onder andere het paleis van de koning. Alweer hadden we geluk, enkele nonnen waren aan het bidden.
We daalden opnieuw af richting 'stad' en bezochten een lokale groenten- alsook een handicrafts-markt.
Alvorens een hapje te eten, brachten we nog even een kijkje in een school waar studenten handwerk aangeleerd krijgen, the school of traditional arts. Sommige leren er tanka's schilderen, andere leren er hout tot maskers bewerken. Wij kochten er 2 maskers waarvan we er één al konden meebrengen, het andere ligt nog bij Laurence en moet nog tot in Delhi geraken. Hoe... dat weten we echter nog niet precies. De maskers worden opgehangen om boze geesten schrik aan te jagen... wij zijn nu dus alvast veilig!
We aten een kleinigheidje in het meest exclusieve hotel van Thimpu, The Taj Tashi.
Nadien werden we opgepikt door Laurence, Phub en Julie. Zij gaven ons een rondleiding in het paleis van de koning. Jochen was er twee jaar geleden al een keertje geweest, toen hij samen met de ambassadeur diens geloofsbrieven ging overhandigen. Hij mocht er toen een theeceremonie bijwonen. Hij zei dat hij echt onder de indruk moet zijn geweest van het ganse gebeuren toen, want veel kon hij zich van het paleis niet meer herinneren. Binnenkort zal hier een hoogtepunt uit de geschiedenis van Bhutan plaats vinden. De koning gaat namelijk trouwen!
Ook hier zagen we weer monniken in actie, deze keer waren ze een traditionele dans aan het oefenen voor de ene of de andere ceremonie.
Einde deel 1. Ons bezoek aan o.a. Tigers Nest in Paro is voor deel 2. Wordt dus vervolgd!
Bhutan is een speciaal, klein landje met naar schatting bijna 700 000 inwoners. Het behoort tot de armste landen ter wereld. In dit koninkrijk van koning Wangchuk mag niet worden gerookt, komt er bijna geen industrie voor, rivieren lijken er nog zuiver en naast het Bruto Nationaal Product wordt ook het Bruto Nationaal Geluk er gemeten. Het lijkt op een sprookjesland waar de tijd is blijven stilstaan, waar bijna iedereen rondloopt in de nationale klederdracht en dat soms meer boeddhistische monniken dan gewone mensen lijkt te tellen. In dit land zijn de mensen super-vriendelijk. Zo vriendelijk dat je zelfs niet durft te reklameren ook al zou dat in sommige situaties je volste recht zijn. Reizen naar Bhutan is echter niet goedkoop, de koning wil op die manier massatoerisme voorkomen.
Bhutan ligt in het oostelijke deel van de Himalaya tussen India en China. We vlogen er naartoe met de nationale luchtvaartmaatschappij Drukair. Een prachtige vlucht, aangezien je langs de Mount Everest vliegt.
Jammer genoeg had ons vliegtuig wel wat vertraging opgelopen, waardoor we pas in de namiddag toekwamen op Paro Airport. Daar wachtte een auto van de Bhutaanse overheid ons op en bracht ons naar het erg gezellige Namgay Heritage hotel waar papa verbleef.
In de vooravond kwamen de sympathieke Belgische Laurence, haar Bhutaanse man Phub en hun dochtertje Julie ons oppikken om een bezoekje te brengen aan de 400-jaar-oude Simthoka dzong. Phub, een uitgetreden monnik, kon er tot in de kleinste details over het interieur vertellen. We hadden geluk want tijdens ons bezoek waren de monniken net aan het bidden. En onze kinderen... die deden graag mee!
Toen we weggingen kregen we van de monniken nog wat vers geplukte passievruchten, njammie!
Als avondmaal nuttigden we een lekkere pizza in Seasons Pizzeria om nadien ons bed op te zoeken.
De volgende ochtend stelden we bij het ontbijt vast dat de stoffen servieten die door de hotelgasten gebruikt waren, gewoon weer netjes werden opgeplooid om ze weer op tafel te zetten voor de volgende gasten... Ahum.
We namen een taxi naar de radio tower om een korte wandeling te maken naar een klein nonnenklooster. Het weer was prachtig alsook de weg ernaartoe. Heerlijk om dennengeur op te snuiven, mooie vlinders te aanschouwen en te genieten van de rust. Iets wat in New Deli, één van de meest vervuilde steden ter wereld, niet meer mogelijk is. Onderweg heb je een prachtig uitzicht over Thimphu met onder andere het paleis van de koning. Alweer hadden we geluk, enkele nonnen waren aan het bidden.
We daalden opnieuw af richting 'stad' en bezochten een lokale groenten- alsook een handicrafts-markt.
Alvorens een hapje te eten, brachten we nog even een kijkje in een school waar studenten handwerk aangeleerd krijgen, the school of traditional arts. Sommige leren er tanka's schilderen, andere leren er hout tot maskers bewerken. Wij kochten er 2 maskers waarvan we er één al konden meebrengen, het andere ligt nog bij Laurence en moet nog tot in Delhi geraken. Hoe... dat weten we echter nog niet precies. De maskers worden opgehangen om boze geesten schrik aan te jagen... wij zijn nu dus alvast veilig!
We aten een kleinigheidje in het meest exclusieve hotel van Thimpu, The Taj Tashi.
Nadien werden we opgepikt door Laurence, Phub en Julie. Zij gaven ons een rondleiding in het paleis van de koning. Jochen was er twee jaar geleden al een keertje geweest, toen hij samen met de ambassadeur diens geloofsbrieven ging overhandigen. Hij mocht er toen een theeceremonie bijwonen. Hij zei dat hij echt onder de indruk moet zijn geweest van het ganse gebeuren toen, want veel kon hij zich van het paleis niet meer herinneren. Binnenkort zal hier een hoogtepunt uit de geschiedenis van Bhutan plaats vinden. De koning gaat namelijk trouwen!
Ook hier zagen we weer monniken in actie, deze keer waren ze een traditionele dans aan het oefenen voor de ene of de andere ceremonie.
Einde deel 1. Ons bezoek aan o.a. Tigers Nest in Paro is voor deel 2. Wordt dus vervolgd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten