Op het eerste zicht lijkt het 'een makkie'. Maar in India en met weinig financiële middelen is dat wel anders! De grootste queeste werd de zoektocht naar een klavecimbel. Er was wel geteld één man in Delhi die over zo'n instrument beschikte. Deze is hem uiteraard heel erg dierbaar en hij was dan ook niet meteen enthousiast om hem uit te lenen. Gelukkig kon de ambassadeur de eigenaar uiteindelijk toch overhalen! Het transport van de klavecimbel moest Jochen ook zelf verzorgen. Toen hij een verzekering zocht om dit te dekken, bleek geen enkele maatschappij dit aan te durven! Je kan je voorstellen dat het dus wel stresserend was om die klavecimbel van de ene naar de andere plek te brengen!
Eergisteren was er een optreden van La Petite Bande op de residentie van de ambassadeur, in besloten kring. Gisterenavond was dan het eigenlijke, grotere optreden waar iedereen naartoe kon gaan. De muziek was prachtig, het publiek was goed, alles verliep naar wens, oef!
Proficiat aan papa Jochen met zijn organisatietalent en ook aan mama voor de steun (en het plakken van de etiketten).
BeantwoordenVerwijderenmoeke