Het overkomt de besten

Een jammer genoeg zeer herkenbaar artikel op www.hetnieuwsbald.be:

IVO MECHELS
A passage to India zes dagen te lang
zaterdag 24 april 2010

Het kan de besten overkomen. Ook Ivo Mechels, woordvoerder van Test-Aankoop, zat na een vakantie in India geblokkeerd, omdat de luchthavens gesloten waren. En hoewel Mechels als geen ander weet welke rechten een passagier heeft, kon hij niet anders dan een vrijbrief tekenen voor luchtvaart- maatschappij Jet Airways.
De veertiendaagse rondreis door India met onze groep van tien vrienden was prachtig verlopen. De laatste dagen van onze reis brachten we door in de hoofdstad Delhi. Het was donderdagmiddag 15 april toen de Indiase reisleider van GoAvenues een sms'je voorlas over een vulkaan in IJsland maar we begrepen er de draagwijdte niet van.

We moesten de vlucht Delhi-Brussel nemen op vrijdag 16 april om 2.30 uur 's morgens. Donderdagnamiddag kwamen echter onheilspellende berichtjes binnen van het thuisfront en in het hotel bleken de beelden op BBC World Services ook al niet veel goeds te voorspellen voor de terugkeer. Wij verlieten het hotel om 22 uur richting luchthaven. Voor het luchthavengebouw stonden heel wat mensen aan te schuiven en we werden slechts na enig aandringen in het gebouw toegelaten. Een hostess van onze luchtvaartmaatschappij Jet Airways vertelde ons dat we beter zouden terugkeren naar ons hotel en de soldaat naast haar moeide zich in de discussie. Er liepen heel wat soldaten met machinegeweer rond. In het luchthavengebouw stond de vlucht nog steeds aangekondigd, zij het delayed. De check-inbalie was niet open en het wachten begon.

Na enkele uren veranderde de boodschap delayed in cancelled, en we keerden 's nachts terug naar het hotel. Gelukkig hadden we een hotel dat we verder op dagelijkse basis reserveerden en betaalden. We hadden in de luchthaven minder fortuinlijke mensen ontmoet, die de nacht (en volgende nachten) ter plaatse moesten doorbrengen.

Vrijdag 16 april. Normaal waren we thuis geweest. De beelden van de asgrauwe wolken die we op BBC zagen, straalden af op heel wat gezichten. Een na een sloten alle luchthavens in West-Europa. We belden en sms'ten voortdurend om op de hoogte te blijven. We hadden helaas geen internet. Dorine, de zaakvoerster van ons reisbureau DN Travel, zat op dat moment zelf vast in Schotland. We spraken af om de situatie te beoordelen en om geld af te halen om het hotel voor een nieuwe nacht te boeken.

Zaterdag 17 april. We hielden om 10 uur en om 18 uur crisisvergadering. De situatie werd besproken, bijkomende info van het thuisfront werd uitgewisseld, geld afgehaald voor nog een nachtje in het hotel. Ik ging 's namiddags samen met reisgezel Paul en de Indiase reisleider naar de luchthaven, naar het kantoor van onze luchtvaartmaatschappij Jet Airways. Het was een rommelig kantoortje met enkele tafels, kasten en computers waar slechts een persoon aanwezig was. Hij kon geen enkele informatie geven en verwees ons door naar het loket. Daar werden we niets wijzer, de man kon evenmin info geven. Hij raadde ons aan om naar het callcenter van Jet Airways te blijven bellen.

Callcenter onbereikbaar

Zondag 18 april. Het callcenter speelde enkel een bandje af: geen Europese vluchten. Onze briefings bleven behouden. Er werd afgesproken dat iedereen zou melden waar hij heenging om ingeval van goed nieuws dringend naar de luchthaven te kunnen vertrekken. Paul centraliseerde alle gsm-nummers. Naast het hotel ligt een shoppingcenter voor rijke Indiërs. Het werd onze pleisterplaats voor de komende dagen. Enkelen waagden zich opnieuw de oude stad in.

Maandag 19 april. Callcenter onbereikbaar: hetzelfde bandje speelde nog steeds. Op de luchthaven zelf gaf de vertegenwoordiger van Jet Airways ook al niet thuis. Er was nog een kantoor van de maatschappij in de stad Delhi. Daar kregen we ook geen info en werd onze Indiase vertegenwoordiger zelfs agressief bejegend. In de groep werden enkele mensen ziek, een combinatie van de zogenaamde Delhi belly, stress, emoties... Dorine van DN Travel geraakte inmiddels thuis en mailde en sms'te dag en nacht om oplossingen te zoeken.

Dinsdag 20 april. Jet Airways opereert volledig los van enige alliantie en is als Indische maatschappij niet onderworpen aan de Europese regelgeving. In feite komt het er op neer dat we aangewezen zijn op de goodwill van de maatschappij om terug te keren. We kunnen aanvaarden dat we geen accommodatie krijgen, maar het gebrek aan informatie en een onbereikbaar callcenter van Jet Airways doen de deur dicht.

'Komen eten' spelen

Wanhoop wisselde af met hoop: een luchthaven gaat open, maar daarna weer dicht. Humor hield ons recht. We spraken af om Komen eten te spelen en op elk van de vijf kamers werd zo goed en zo kwaad als mogelijk een gerechtje klaargemaakt. We gaven elkaar punten op de kwaliteit van het eten, de ontvangst, het kader...

Woensdag 21 april. Ik belde met Jet Airways in Brussel en sprak er met een manager. Hij informeerde naar de status van onze ticketnummers. Terwijl ik belde vanuit Delhi was ook Dorine aan het bellen met hun kantoor, het werd een kleine teleconferentie. Ik kreeg ook mijn dipje wanneer ik later een sms kreeg van de manager dat de vluchten naar Brussel volgeboekt zijn tot 3 mei. En onze vlucht 9W230 dan? Wij moeten toch nog geregistreerd staan? Op onze crisisvergadering werd beslist met zijn allen terug naar de luchthaven te gaan. Hoewel het luchtruim boven Brussel open was, zouden er geen vluchten Delhi-Brussel zijn. Met een bang hartje vertrokken we om 22 uur naar de luchthaven.

Buiten het gebouw was het alweer drummen. We forceerden onze weg naar de check-in en vernamen van een Belgische vrouw dat de vlucht naar Toronto in Athene bijtankt, waar passagiers uitzonderlijk van boord zouden kunnen. We beslisten onmiddellijk onze kans te wagen, maar we werden gedwongen een vrijbrief voor Jet Airways te ondertekenen. Het was een A4'tje in gebrekkig Engels waarin stond dat de vlucht naar Athene op onze verantwoordelijkheid werd uitgevoerd, dat wij zelf moeten instaan voor alle kosten voor voeding, accommodatie en het verdere verloop van onze reis en dat we afzien van alle claims tegen de maatschappij! We hadden geen keuze.

Via Athene en Keulen

Het vliegtuig vertrok met een kleine vertraging rond 3 uur 's ochtends. De vlucht duurde een achttal uren en bracht ons op Griekse bodem. Bagage afgewacht en dan reppen naar de balies van luchtvaartmaatschappijen die op Brussel vliegen. De groep valt uiteen. Vijf personen kunnen door toedoen van Dorine worden geboekt op een vlucht van Olympic naar Brussel, twee nemen een vliegtuig van German Wings naar Keulen, drie anderen staan op een wachtlijst van Olympic. Zelf kom ik rond 16 uur aan in Keulen en verneem dat de drie anderen toch nog meevlogen met Olympic. Een eveneens gestrande dame biedt ons een lift aan naar Antwerpen. Om 19 uur zijn we thuis, zes dagen later dan voorzien, maar gezond en wel. De passage to India kende een bewogen einde.

Jeroen zit nu eindelijk ook op een vlucht richting Brussel. Het volledige verhaal kennen?

Donderdag 15 april:
De koffer van Jeroen werd gemaakt. Hij staat vertrekkensklaar al in de late namiddag, hoewel zijn vlucht pas morgen om 2:35AM vertrekt. We kijken nog even op de site van De Standaard, zuiver toevallig. Ik lees er een artikel over een vulkaan in Ijsland die nogal wat stof veroorzaakt waardoor het Britse luchtruim gesloten wordt. Er staan foto's op de site van de zich verschuivende wolk. Ik begin alles een beetje te berekenen en kan dan concluderen dat die aswolk over België zal komen, net als Jeroen zou moeten landen. We maken ons niet te veel zorgen en doen nog een toeristische trip, kwestie van niet de ganse avond met de vingers te zitten draaien. Jeroen maakt zich nogal snel zenuwachtig en dat willen we vermijden.
De uitstap naar Nizamuddin East was warm, druk maar gezellig, hoewel Jeroen toch niet helemaal op zijn gemak lijkt te zijn. Eens terug thuis blijkt nu ook het Belgische luchtruim te zijn gesloten. We trachten Jetairways te bellen maar krijgen er geen gehoor. Stel u voor, zelfs in het land van de call centers ligt het call center plat! Of is er gewoon niemand aanwezig? Geen idee. We zitten in een lastige onzekerheid, moeten we nu wel of niet naar de luchthaven vertrekken? Op de site van Jetairways staat geen enkele melding dat de vlucht zou worden uitgesteld of afgelast.
Na een heel aantal telefoontjes en een aantal uren verder, krijgt Jochen het nummer van de duty manager van Jetairways te pakken, het enige nummer waar we voorlopig een beetje worden verder geholpen. De vlucht zou met 12 uur worden uitgesteld, laat in de avond zoeken we dan ook ons bed op voor nog enkele uren nachtrust.

Vrijdag 16 april:
Een geluk bij een ongeluk, Oekie kan mee Sams' verjaardag vieren. Joepie! Dat is dan ook de enige 'Joepie' die we die dag uitroepen. De hele tijd wordt het bellen bellen bellen om te weten te komen wat de stand van zaken is betreffende Jeroen zijn vlucht. Zal het luchtruim dicht blijven of niet? En indien dit het geval is, zal hij dan naar een andere bestemming kunnen vliegen, een bestemming dichter bij huis? In de namiddag deelt de duty manager ons mee dat hij om 18:35PM zou kunnen vertrekken. Het is geen lachertje, de hele dag vertrekkensklaar staan. Jeroen haalde toch maar weer zijn korte broek uit de koffer, het is hier in Delhi immers meer dan 40°C! Nog een paar telefoontjes later, krijgen we te horen dat zijn vlucht afgelast is. Wat er nu verder moet gebeuren, kan niemand ons zeggen. We schakelen ook het Belgische thuisfront in om in België telefoontjes te plegen naar allerlei diensten aangezien we hier in Delhi amper enige info krijgen. Zonder resultaat.
Normaal gezien zouden Jochen, ik en de kindjes zaterdagochtend vertrekken met de trein richting het voorgebergte van de Himalaya. Het is voor ons door deze situatie dus ook bang afwachten of we wel zullen kunnen vertrekken. We nemen onze voorzorgen, leggen Jeroen uit hoe hij hier kan 'overleven' zonder ons. Het is niet zo gemakkelijk om in Delhi zo maar plots je weg te vinden. Waar koop je eten? Waar vind je geld? Jeroen wordt door de hele situatie alleen maar zenuwachtiger.
Ondanks alle onzekerheid besluiten we tijdig naar bed te gaan. We bekijken het morgen wel.

Zaterdag 17 april
Wanneer blijkt dat er geen enkele garantie kan gegeven worden betreffende een terugkeerdatum, besluiten we onze reis te annuleren. Jeroen een dagje hier alleen laten zou nog lukken, maar we kunnen hem geen week aan zijn lot overlaten. We annuleren vlucht, trein en hotels, met pijn in het hart.
Jochen verneemt nu via een Jetairways-nummer dat Jeroen een herboeking moet doen voor een nieuwe vlucht. Ze vertrekken naar de luchthaven. De eerstvolgende gegarandeerde vlucht (mits het luchtruim zou open gaan) is er één op 24 april. Hij heeft een zitje vast, joepie!
We beslissen om er het beste van te maken en toch naar Himachal Pradesh te vertrekken, per auto dan. Jochen regelt alles, last minute. In de namiddag kunnen we dan eindelijk op vakantie vertrekken... met Oekie!

Donderdag 22 april
Na een aantal dagen genieten van het voorgebergte van de Himalaya kijken we op onze hotelkamer in Mandi naar het BBC-nieuws en vernemen dat het Europese luchtruim opnieuw geopend werd. Oef, Jeroen zal zaterdag kunnen vertrekken!

Vrijdag 23 april
Terug thuis checken we in via internet en printen we zijn e-voucher af, met seatnummer. We maken opnieuw de koffers van Jeroen. Hij is opgelucht dat hij eindelijk naar huis kan. De ganse toestand bracht toch een hoop stress met zich mee. 's Avonds neemt hij voor de zoveelste keer afscheid van de kindjes, we spelen nog een spelletje Rummy om de tijd te doden en om 11:30PM geef ik hem een afscheidszoen. Hij rijdt samen met Jochen naar de luchthaven.
Daar aangekomen moet hij zijn bagage nog inchecken en wachten op een gatenummer. De loketten van Jetairways blijken nog niet geopend te zijn.

Zaterdag 24 april
Na een hele tijd wachten krijg ik van Jochen een telefoon. Jeroen kan niet mee op de vlucht, ze zou vol zitten. Hoe kan dat? Hij had toch een gegarandeerde vlucht terug? Begrijpe wie het begrijpen kan. Het is een stresserende en erg lastige situatie.
Bij Jetairways beloven ze een zitje voor hem te regelen op een vlucht van Lufthansa richting Frankfurt. Bij het inchecken delen ze hem alweer mee dat de vlucht vol zit. We worden bijna wanhopig. Wat moet een mens doen om enige zekerheid te hebben? Wie zit er dan wel op die vlucht? Hoe veel mensen beschikken over vluchttickets die er dan eigenlijk geen blijken te zijn?
Jetairways belooft hem nu een seat te regelen op een Lufthansa-vlucht richting München. Het is ondertussen 3:00AM en ik besluit mijn bedje op te zoeken. Binnen enkele luttele uren is het alweer dag voor de kids.
Roos is wakker om 6:30AM, ik bel Jochen en verneem dat ze nog tot 7:15AM moeten wachten alvorens ze enige zekerheid hebben. Eerst zouden de Lufthansa-boekingen voorrang krijgen, dan pas de herboekingen via Jetairways. Om 7:30AM krijg ik een telefoontje dat Jeroen een boarding-pass kon bemachtigen. Oef! Ik skype met moeke in België, die ook nog wakker blijkt en verzeker haar dat Jeroen eindelijk op weg is richting thuis. Nu nog hopen dat de overstap in München vlot zal verlopen!
9AM, Jochen komt thuis, is de ganse nacht opgebleven... einde van een zeer vermoeiende episode.