Het viel ons meteen op dat Ahmedabad een relatief propere stad is. Het was nog vroeg, maar onze taxi-chauffeur wist ons te vertellen dat alle winkels gesloten waren omwille van het kite-festival.
Aangekomen in ons hotel namen we een ontbijt. Jochen ging alvast een stadsplan vragen aan de receptie zodat we ons vervolgens naar het International Kite-Festival zouden kunnen begeven. Maar wat een tegenvaller! Het International Kite-Festival bleek net afgelopen te zijn! Maak dat mee!
Enigszins teleurgesteld trokken we de stad in. En inderdaad, niet veel meer te bespeuren. Men was alle tenten aan het neerhalen. Gelukkig was de zon van de partij, het was stra-lend weer. We besloten er dan maar het beste van te maken en enkele vliegers (patang) te shoppen op patang bazaar. Naast vliegers kochten we ook rollen met touw (manja). De verkoper vroeg ons of 1000 meter touw zou volstaan. We dachten van wel.
Langs de kant van de rivier probeerde papa de vliegers lanceerklaar te maken. Dat bleek nog niet zo eenvoudig te zijn! Gelukkige namen de Indiërs het met veel graagte van ons over en kwam het toch nog goed.
We hadden niet gedacht dat de zon zo zou branden. Sam begon er nogal rood uit te zien en zonnecrème hadden we niet bij. De apothekers waren gesloten. Er zat dus niets anders op dan meer schaduwrijke oorden op te zoeken. En zo belandden we in The House of Mangaldas Girdhardas (The House of MG). Dit heritage hotel werd gebouwd in de jaren '20 en was het huis van de industrieel Sheth Mangaldas Girdhardas. We aten er jalebis (een overheerlijk Indisch gefrituurd dessert) en dronken er een bananenlassi (een yoghurtdrank, te vergelijken met een milkshake).
Na dit suikershot namen we een autorickshaw naar het oude stadscentrum. We doolden een beetje door de straatjes en stonden versteld van de schoonheid van veel 250jaar-oude huizen.
De rest van de namiddag brachten we al vliegerend door, op het dak bij een Indische familie die ons spontaan bij hen uitnodigden (zie het verslag van Uttarayan).
We aten nog een sizzler in ons hotel, The Royal Orchid, en zochten nadien ons bed op.
De volgende dag vertrokken we per taxi naar Adalaj Vav, een prachtige stepwell of trappenbron. Deze bronnen zijn een ingenieus antwoord op de waterschaarste waar men in Gujarat mee geconfronteerd wordt. De bron dateert van 1499. Ze bracht ook koelte en daardoor werd het tevens een ontmoetingsplaats voor veel Indische mensen.
Onze volgende halte was de Akshardham-tempel in Ganhinagar. Een nieuwe tempel die zwaar bewaakt werd en waar we geen foto's mochten nemen. Het is een recentere tempel en het deed een beetje pretparkachtig aan.
Op onze terugweg brachten we een bezoek aan de Sabarmati Ashram. waar Ghandi ook verbleven heeft. De Ashram werd volledig bewaard zoals die was toen Ghandi er woonde. Je kan er ook een aantal van zijn bezittingen bekijken.
De kinderen vonden vooral het spinnen van het katoen interessant. Ghandi was een grote voorstander van het zelf spinnen van katoen om zo je eigen kleding te kunnen maken. Roos en Sam werden een toeristische attractie op zich!
Roos en Sam hadden er schoon genoeg van ('altijd maar naartoe naartoe') en gingen samen met moeke een beetje spelen 'in totel'. Jochen, vake en ik exploreerden het oude centrum van Ahmedabad. Via de 'Teen Darwaza', een triple gateway, gingen we het oude centrum binnen.
Daar gingen we wat de commercie betreft een aantal jaren terug in de tijd. Kijk maar eens naar dit limonadekraam. Eigenlijk fungeert het meer als limonadecafé:
Deze groenteman wou zelf erg graag dat we hem fotografeerden:
We bezochten de 15de eeuwse Jama Masjid (moskee) met zijn 260 zuilen.
En we raakten verzeild in de tombe Rani-ka-Hazira. Dit is het mausoleum van de vele koninginnen van sultan Ahmed Shah, naar wie de stad Ahmedabad genoemd werd.
We waren echt onder de indruk van de schone doch zwaar in verval geraakte huizen in het oude, chaotische stadscentrum.
s' Avonds deden we een 'heritage walk' met een gids, maar het relaas daarvan is voor in deel 2.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten