Oma en opa zijn er!

Op 19 februari arriveerden oma en opa. Wat was het fijn om hen in ons huis te kunnen verwelkomen. Ze stelden vast dat de meisjes een pak gegroeid waren, maar voor de rest nog niet veel veranderd. Nog even luidruchtig, nog even veel energie, nog even 'prinses'.

Veel tijd om tot rust te komen, hadden oma en opa niet. De volgende ochtend gingen ze samen met Roos kijken naar het optreden van Sam naar aanleiding van de 'annual day' van Sam's school. Sam kreeg een Rajastaans pak aan en zette een Rajastaanse dans neer.



Mama en papa konden deze vertoning helaas niet bijwonen. Mama moest op hetzelfde ogenblik speechen op het event alwaar de boekjes die ze hielp vertalen officiëel werden voorgesteld.

Zondag 21 februari vertrokken we per vliegtuig naar Amritsar.



Amritsar is gelegen in de Punjab en ligt niet zo ver van Pakistan. Het is het spirituele centrum van het sikhisme doordat de Gouden Tempel er gevestigd is. Elke sikh moet de stad minstens één keer in zijn leven bezoeken waardoor er meestal duizenden pelgrims zijn.

We logeerden in een zeer aangenaam hotel, Ista. Leuke kamers die altijd keurig werden opgemaakt, zelfs Roosjes knuffel, Ammeke, werd netjes in een bepaalde houding op het bed gelegd. Grappig...



Verder konden we genieten van een fitnessruimte, mooi design, een aangenaam verwarmd zwembad en ook erg lekker eten. Opa was vooral door dit laatste onder de indruk aangezien dit niet meteen iets is dat je verwacht wanneer je pas in India arriveert. De kinderen op hun beurt vonden vooral het zwembad de max. Het duurde niet lang of ze waren aan het zwemmen. Sam eerst wat aarzelend, het was dan ook enkele maanden geleden dat ze nog gezwommen had (openbare zwembaden bestaan hier niet). Maar na een beetje wennen durfde ze oma toch los te laten en riep ze uitgelaten: 'kijk, ik kan wemme!'.







In de late namiddag vertrokken we naar de laatste controlepost aan de Indiase grens bij Wagah. Het ligt zo'n 10 kilometer van Amristar. Aan de andere kant van de controlepost ligt Pakistan. Elke avond marcheren twee wachters in een imposant uniform aan weerszijden van de grens naar hun vlaggenmast en strijken onder trompetgeschal en gejoel van de vele toeschouwers hun vlag. Deze ceremonie trekt dagelijks een massa kijklustigen, zowel langs de kant van Pakistan als die van India. Dit spektakel wilden we dan ook niet missen.

Toen we met de auto arriveerden stond er al een gigantische rij wachtenden. Wij schoven mee aan, al bleek dat achteraf niet nodig te zijn. Er was namelijk een aparte tribune voor de westerlingen.

De sfeer was geweldig. Zowel aan Indiase als aan Pakistaanse zijde werd het publiek opgezweept. Er werd muziek gespeeld, er werden leuzen gescandeerd, er werd geroepen, getierd en gedanst. Erg indrukwekkend om zien. In 1947 werd Pakistan van India gescheiden. De scheiding ligt dus nog erg vers in het geheugen en is nog steeds een gevoelig thema.









's Avonds bezochten we dan de Gouden Tempel, het spirituele centrum van de sikhs. De tempel werd gebouwd aan het einde van de 16de eeuw. Je kan er hindoe- en islamitische stijlen in herkennen. De tempel is echt prachtig. Zelden maakte een bouwwerk op mij zo veel indruk. Maar ook de sfeer is er geweldig. Iedereen kan binnen de muren van deze tempel gratis eten krijgen. Dagelijks zouden er duizenden pelgrims in de gemeenschappelijke eetzaal hun maaltijd verorberen. Deze maaltijden worden bereid door tientallen vrijwilligers. De sfeer is er erg open. Dit alles staat symbool voor de kastenvrije, egalitaire maatschappij die de sikhs uitdragen. Het viel ook op dat er hier niet voortdurend om 'bakshish', fooien werd gevraagd. Vrijwillige arbeid leveren voor een goed doel is voor de sikhs erg belangrijk.

Om 22 uur wordt het heilige boek, de Guru Granth Sahib, in een soort optocht en onder voortdurend bidden, zingen en muziek plechtig vanuit de Hari Mandir (het gouden deel) naar de Akal Takht gebracht (het hoofdkwartier van de sikhs waarin de zwaarden en vlaggenstokken van de goeroes en 's nachts dus ook het heilige boek bewaard worden). Je mond valt open van de spiritualiteit en de rituelen. Indrukwekkend.





De dag nadien zetten we ons bezoek aan de tempel verder. We bezochten de keukens, de plaatsen waar het water tot drinkwater gezuiverd wordt, de eetplaats en dan de tempel zelf. Allemaal bijzonder de moeite waard, ook de kinderen vonden het fascinerend. Papa mocht in de ketel met rijstpap roeren. Roos en Sam mochten mee chapati rollen en afwassen. Wat wil een kind nog meer?

















Jallianwala Bagh, vlakbij de tempel, is een ommuurd park waar in 1919 zo'n 5000 Indiërs een bijeenkomst hielden. Op een bepaald ogenblik gaf de Britse brigadier-generaal Dyer aan 150 soldaten uit het niets het commando om op de mensen te beginnen schieten. Zes minuten later waren zo'n 400 mensen gedood en ongeveer 1500 mensen gewond, al zijn exacte cijfers niet gekend. Er werd in dit park een gedenksteen gezet en de kogelgaten in de muren kan je nog steeds zien. Deze trieste en aangrijpende gebeurtenis werd ook in de film 'Ghandi' aangehaald en verfilmd.





Verder bezochten opa en papa nog de Ram Tirath, een hindoetempel met een groot Hanuman-beeld (de aapgod). Maar dit was naar wat ze vertelden echt de trip niet waard.

Nu zijn oma en opa vertrokken voor hun rondreis. Onder andere Old Delhi, Agra, Gwalior en Jaipur staan op hun programma. We zijn erg benieuwd naar hun relaas!

Carnaval op Roosjes' school

Op zich stelde het niet veel voor, de carnavalstoet van de Franse school. Maar Roos heeft ervan genoten!

Gisterenavond startten we met de voorbereidingen. Toen ik aan Roos vroeg waarin ze zich wilde verkleden, was het antwoord uiterst voorspelbaar: EEN PRINSES! En zo geschiedde.

Vanochtend vertrok ze dan ook als een echte prinses naar school. Om 11:30uur werden al de mama's en papa's in de school verwacht voor de optocht. Er was een carnavalsfanfare die voor sferige muziek zorgde en de klasjes passeerden één voor één langs de tribune. Onverwacht en op aanraden van onze consul, zat ook papa in de tribune en Roos was daar zichtbaar blij om.



Ze liep hand in hand met één van haar vriendinnetjes: Akshsaya (die trouwens afgelopen maandag een ernstige val had gedaan in de klas, waardoor ze door een plastische chirurg onder handen genomen diende te worden, we hadden erg met haar te doen). Erg fier en met een big smile!





En toen ik net Sam ging afhalen op haar school 'The Little Pearls', hing er boven de poort een banner, reklame voor hun 'Annual Day'. Zaterdag is het namelijk groot feest en doen al de kindjes van haar school mee aan een groots optreden. En Sam... die stond zo maar als een echt, weliswaar ernstig, fotomodel op die banner!

Mama Sam, oma Sofie

'Jij bent de oma en ik ben de mama', zei Sam.

Ditjes en datjes

Het is zo ver. We worden geconfronteerd met Roos haar eerste verslaving. Het betreft een computerverslaving. Ze kan uren zitten spelen op allerlei spelsites voor kids. Vervelend is wel, dat mama altijd standby moet zijn voor wanneer er een probleem optreedt op de site of om naar een volgende site te surfen.

Ik ben gestart met het nemen van yogalessen samen met de buurvrouw en een Nederlandse vriendin. Elke dinsdag sloven we ons uit. Best wel leuk eigenlijk om je spieren nog eens te voelen! En nu we in India wonen, konden we niet anders dan voor yoga te kiezen.



We ontdekten de Red Moon Bakery! In een land waar je op een luie zondag niet even eerst naar 'de warme bakker' kan wandelen, is dit echt goud waard. Het is een online-winkel waarbij je allerlei lekkers kan bestellen. Bruin brood, koekjes, koffiekoeken, focaccia met of zonder tomaat, pita-broodjes, burger-buns,... niks sloeg tot op heden tegen. Zelfs hun pudding smaakt gewoon naar... pudding! En alles wordt bovendien aan huis geleverd. Echt een super-ontdekking!



Vorige week woensdag was het bij Roos op school pedagogische studiedag. Sam kreeg van mama ook een extra dag verlof zodat we er samen met Caitlin, Dorian en Arthur op uit konden trekken. We brachten een bezoekje aan het National Science Centre. Heel veel doedingen voor de kids, beetje 'op z'n Indisch' maar amusement gegarandeerd. De kinderen holden van het ene naar het andere en hadden echt dolle pret.

Hier bijvoorbeeld konden ze met een pin in een stel nep-hersenen keuteren, zodat je kon zien wat er dan met je lichaam in werkelijkheid zou gebeuren. Het geraamte op de achtergrond bewoog dan bijvoorbeeld zijn arm of been:



Op onderstaande foto zie je een muur met sensoren. Als je er voorbijliep, lichtten de lichtjes in jouw vormen op:



En hier kon je India zien vanuit de lucht:



Er waren van die grappige spiegels zodat je plots heel erg lang en smal lijkt, of net heel klein en dik:



Ook kon je je op een weegschaal wegen en vervolgens naast jouw gewicht ook het gewicht van je hersenen aflezen. En als je je al je leven lang afvroeg hoeveel je hersenen dan wel zouden wegen moest je een konijn, een kameel, een aap of een kikker zijn, dan kan je ook daarvoor in dit Science Centre terecht:



Ik leerde er trouwens dat je maar beter kan uitkijken als je je man, niet eens innig, omhelst:



Als het hier regent, dan valt het water met bakken uit de lucht. Vrijdagavond was het nog eens zo ver. Op een paar minuten tijd stond onze tuin helemaal onder water:



Gisteren, Valentijnsdag, was het stralend mooi weer. Warm Zelfs. Mama en papa zijn eerst een beetje langer in hun bedje blijven dutten terwijl de kids van het huis een puinhoop maakten. Na een half uur opruimen, hadden we een gezellige brunch met ons viertjes.

In de namiddag moesten we naar Stephan's verjaardagsfeest. Stephan is een Nederlands jongetje. Hij is ook altijd van de partij op de woensdagnamiddag-speelgroep met de Nederlandse kindjes. Sam had zich alvast super-mooi uitgedost voor deze gelegenheid:



En toen vertrokken we naar het farmhouse waar Stephan's verjaardagsfeest doorging. Het is omwille van de drukte een hele tijd rijden, ook al ligt het eigenlijk maar net buiten het stadscentrum. Onze nieuwe chauffeur bracht ons tot bij het mega-festijn. De kinderen waren onder de indruk. Er was een springkasteel, een poppentheater, een schminkstand, een balonnenplooiman, er waren schommels en er was heel veel lekkers!

Water

Water drinken van de kraan. In België is het evident, in India is het dat niet. Hoe zit dat dan met het water? Kan je dan wel je groenten wassen met kraantjeswater? Kan je je aardappelen koken in kraantjeswater? Hoe spoel je je mond na het tandenpoetsen? Staat je koelkast vol bussen water voor het spoelen van al je levensmiddelen en om te drinken?

Met het gewone kraantjeswater wordt er afgewassen, gekuist en worden de bloemetjes in de tuin gegoten.

In de keuken hangt er een filter:



Met dit gefilterde water kan je koken en je groentjes wassen en ontsmetten. Er wordt vervolgens een product toegevoegd aan het water zodat de groentjes, na een uurtje of meer weken, kunnen gegeten worden zonder ziek te worden. Je groenten en je fruit dien je trouwens al te wassen en te ontsmetten alvorens je ze in de koelkast legt. Dit om te voorkomen dat er te veel ongezonde beestjes in je koelkast huizen:



Indische mensen daarentegen drinken dit water zonder problemen (ik denk zelfs dat zij ook gewoon water van de kraan kunnen drinken), ze hebben een ander gestel, ze zijn anders gewoon dan wij.

Tanden poetsen en drinken doe je dan weer van flessenwater. Je hebt het hier veel meer nodig dan bij ons, dus schaften we ons een waterdispenser aan:



Anders zou onze koelkast voortdurend boordevol flessen water zitten, en die hebben we in de zomer nog voor alle andere dingen nodig. In de hitte kan je namelijk niks gewoon bewaren, alles moet dan in de ijskast! Choco bijvoorbeeld wordt gewoon een lopende massa, bananen zien meteen zwart.

In de duurdere hotels staan er altijd flessen water in je badkamer. Dit kan je, zoals gezegd, gebruiken om je mond te spoelen na het tanden poetsen.

Ik zal de mensen hier maar nooit vertellen dat wij baden in drinkwater, onze zwembaden ermee vullen, ja zelfs het toilet ermee doorspoelen!

Vertaalde boekjes

Sommigen wisten er al van, anderen wellicht nog niet. In elk geval hielp ik een tijdje geleden een NGO met het vertalen van enkele Belgische boekjes over het Engels naar het Hindi. Mijn taak bestond er voornamelijk in om de ziel van het boekje over te brengen. Hadden ze alles wel goed begrepen, mopjes goed vertaald, zegswijzen,...

De NGO stelt zich als doel het verspreiden van lectuur tot op het platteland. Ze willen zo veel mogelijk Indische kindjes toegang verschaffen tot lectuur. Gezien boeken relatief duur zijn, trachten ze ze heel goedkoop te produceren zodat ze ook zo veel mogelijk kindjes kunnen bereiken. En daar hielp ik dan ook maar al te graag aan mee. Met dit als resultaat:





Op 20 februari zullen de boekjes officieel worden voorgesteld. Erg spannend, want ze vroegen me ook om een woordje in de microfoon te zeggen en laat dat nu net iets zijn dat ik echt niet graag doe. Wish me luck!

Aftellen...

We zijn aan het aftellen naar de komst van oma en opa. Nu ook officieel. Ik knutselde samen met Sam een 'aftelkalender' in elkaar. 't Is te zeggen, ik de mijne en Sam die van haar (samenwerking zag ik nog niet zo zitten). Ze deed het helemaal alleen en eigenlijk wel heel goed!







Het is nu dus aftellen naar 19 februari want die dag mogen we oma en opa verwelkomen. Joepie!

Maar oeps, wat is knippen leuk. Zo fijn zelfs dat Sammie ook even doodleuk in haar mooiste roze rokje knipte. Toen ik boos werd en vroeg of ze dit per ongeluk had gedaan, zei ze: 'nee mama, expres'. Eerlijkheid duurt het langst?
Daarna wist ze me ook nog even mede te delen 'dat ze liever een paars rokje wil'. Tja... mama had het misschien zelf gezocht.

Vandaag kookte Namita. Ze doet dit graag en doet dit meestal met volle overgave. Kijk maar eens hoe schattig ze van deze salade een kunstwerk wist te maken!



Laatst speelde Roos met haar Barbiepoppen (wat eigenlijk eerder uitzonderlijk is, tegenwoordig wil ze alleen nog maar spelletjes spelen op de 'compi-joeter') en vond ze het tafereel zelf zo super dat mama er een foto van moest nemen:



En papa? Die is helemaal in de ban van deze bloemetjes in de tuin:



Hij vindt het fascinerend dat ze 's avonds 'gaan slapen' en hun blaadjes dicht plooien. Geweldig toch, zo'n man die zich over al die kleine schoonheden blijft verbazen!